Om de bocht van het kale veld dat als vliegveldje voor drones e.d. wordt gebruikt, bereikten we de eerste waterpoelen. Her en der waadde een enkele steltkluut, maar er liepen ook verschillende strandlopers: groepjes bonte strandlopers en - geheel nieuw voor mij - krombekstrandlopers en een paar kleine strandlopers..
Het pad ging linksaf en werd geflankeerd door (achter een hek) een terrein met lage bomen en struiken, grassen, kruiden en riet. Veel vogels en vlinders. Putters en ik meende ook een Europese kanarie te zien. Een familie boerenzwaluwen vond hier blijkbaar een veilige voederplaats: er werd af en aan gevlogen en de kleintjes schreeuwden om aandacht als een van de ouders kwam aangevlogen. Voedsel erin en wég was pa of ma weer voor de volgende ronde. Verderop zagen we niet alleen de eerste zoutbergen en huizen van Santa Luzia, maar ook - hoog op een elektrakabel - een grijze wouw die op zijn gemak de omgeving afspeurde.
De salinas lopen bij vloed vol met vers zeewater en vormen een rijk voedselgebied voor flora en fauna - een enorme verscheidenheid aan planten, kruiden, struiken en bomen die voedsel en een broed- en schuilplaats bieden aan vele insecten, vlinders en vogels. Sommige vlogen te snel om een behoorlijke foto te maken, zoals de bijeneters, anderen verstopten zich te goed tussen het gebladerte om goed te zien en zang herken ik niet zo goed, maar we hebben veel putters gespot, kleine zwartkoppen met hun jonge grut, vliegenvangers, kuifleeuweriken, grauwe gorzen, kneutjes en terug bij de rietkragen van het begin ook veel Sint Helenafazantjes (een soort vinkje). In het water flamingo's, kluten en steltkluten, bergeenden en veel strandlopertjes en pleviertjes. Een paar kleine witte reigers zag ik overvliegen en ook een enkele ooievaar.
De zoutbekkens en de dijken vormen een redelijk vast patroon. Fascinerend door de intense kleuren van de blauwe hemel die in het stilstaande water weerspiegelt en het roze van het kristalliserende zout. Er zijn wat grotere, verharde dijken, waarschijnlijk voor het zoutwinningsbedrijf zelf, en tussen de bekkens smallere aarden dijkjes. Hier en daar kwamen we ook een schuif in de dijk tegen die als waterinlaat of -stop lijkt te dienen. Op de weg stuitten we op een groot hek met verboden toegang, maar het voetpad dat oorspronkelijk waarschijnlijk naar rechts ging, was afgesloten en er waren op deze zondag meer mensen die het verbod negeerden en ons aanraadden om gewoon door te lopen. Zo kwamen we bij een punt waar we tot onze verrassing een grote hoeveelheid strandlopers ontwaarden. Met het zonlicht op het water en de droogvallende oevers zouden de vogels echt niet opvallen, ware het niet dat er steeds nieuwe groepjes kwamen aangevlogen en er een zekere onrust ontstond.
We hebben niet de hele rondwandeling gemaakt vanwege wat lichamelijke beperkingen. Maar de hele wandeling zou anders goed te doen zijn. Voor wie een fiets heeft, kan er ook gefietst worden. Een hoofddeksel en voldoende water zijn in beide gevallen geen overbodige luxe, ook niet op dit soort zonnige voorjaarsdagen. Ter hoogte van het zoutwinningsterrein zijn we dezelfde weg teruggelopen en kwamen we hier en daar ook weer andere vogels tegen. O.a. kleine zwartkop met klein grut en ook weer kneutjes.
Bijna terug bij het begin van onze wandeling was het een en al beweging en 'gekeuvel" in het riet en de bosjes door talloze Sint Helenafazantjes, een kleine vinkachtige met een opvallend rode oogstreep.
Wij vonden dit gebied op dit moment afwisselender en interessanter dan het deel van de moerassen bij Castro Marim, waar we daags ervoor gewandeld hebben. Veel verschillende soorten vogels - ook nieuwe soorten voor ons - hebben we gezien. Het was heerlijk bij ca. 27° en een windje vanuit zee.
Vorig jaar hebben we een wandeling gemaakt in het natuurpark van de Ria Formosa bij Olhão
In dit deel van de Algarve bij Tavira zijn er veel meer verschillende wandelingen te maken. Twee nuttige websites:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten