Het achterland van de Algarve : Loulé

Na Tavira was ons volgende reisdoel Silves. Vorig jaar hadden we vanuit Lagos een deel van de zuidwestelijke Algarvekust verkend en daarom lieten we deze nu links liggen evenals de snelweg. We kozen voor de N270 door de bergen om wat meer van het achterland te zien. We maakten een koffiestop in Loulé, een van de oudste steden in de Algarve. Het was 1 mei, Dag van de Arbeid, en het was om 11.00 uur nog stil in de stad. De winkels waren gesloten, we vonden gemakkelijk een parkeerplaats op de Avenue vlakbij het grote Praça da República met het beeld Gente Feliz Dançando, een sculptuur overigens van de Nederlandse beeldend kunstenaar Jits Bakker.

De grote markthal in wit en helder rood aan de overzijde van het plein konden we niet te missen. Gebouwd in 1908 in neo-moorse stijl, gerenoveerd tussen 2004 en 2007. Op zaterdagen staan de belendende straten vol met marktkramen met regionale producten. Nu was het bijna uitgestorven doodstil op enkele toeristen na. 

We hebben zomaar wat rondgeslenterd in de oude straatjes achter de markthallen. O Prostigo - taberna traditional portugesa - in een roze pand dat daar vanaf 1913 staat. Bijzonder is de straatgraffiti van inscripties in de stenen van het zijstraatje. 

Vroeger werden de lemen muren van de huizen wit gekalkt om ze tegen de vochtige winters te beschermen. Hoewel er tegenwoordig met steen wordt gebouwd, past men dit nog steeds toe. De typische hoge schoorstenen met puntdaken en een soort decoratief rasterpatroon die je in de Algarve zoveel ziet, schijnen te stammen uit de tijd na de reconquista toen de Moren tot het christendom gedwongen werden. Het zijn net kleine minaretten die ze op hun daken bouwden, waarnaar ze heimelijk vijfmaal per dag in de richting van Mekka konden bidden. De Moren zelf waren overigens altijd heel tolerant geweest naar de joden en christenen op het Iberisch schiereiland. De Igreja Matriz is waarschijnlijk gebouwd op de plaats van een vroegere moskee, de minaret is omgebouwd tot klokkentoren. Op dat moment was er een feestelijke bijeenkomst van veel mensen uit Zuid-Amerika te oordelen naar de kleurrijke kleding en de tongval, voor zover wij dat konden horen. We lieten ons uitleggen dat er hier een grote gemeenschap uit Kaap-Verdië is. 

Tegenover de kerk was een mooi parkje vanwaar je een goed uitzicht had over de lager gelegen moderne stad. De Puerta de Ermida is een poort in de oude kasteelmuur, waartegen aan de andere kant de kerk Nossa Senhora da Conceição is gebouwd. Het kasteel en de muren hebben we gelaten voor wat ze waren. We zijn door allerlei straatjes en straten met monumentale gebouwen maar ook strak vormgegeven nieuwbouw, een voormalig klooster en (gesloten) musea teruggelopen naar het grote plein. In een café op de hoek van het plein hebben we tussen de plaatselijke bevolking van een heerlijk kopje espresso genoten voordat we het dansende paartje in de fontein de rug toekeerden om onze weg te vervolgen. Ik zou Loulé nog wel eens terug willen zien op een normale dag als er wat meer te beleven valt.

Vanuit Loulé zijn we noordwaarts door het mooie en weelderige bergland naar Salir gereden. Op dit uur van deze Dag van de Arbeid kon je er een kanon afschieten.  We zijn verder gereden over de N124 naar Alte. Olijfbomen, citrusbomen, oude wijnstokken, landbouw, keurig en kleurig Benafim, oude paden tussen stapelmuurtjes, een doodstille landweg. Alte bleek een heel leuk dorpje en kwam meer tot leven naarmate de dag vorderde. Ga met ons mee.