Weserradweg: Heinsen - Holzminden - Bevern vice versa

Afgezien van een stukje klimmen langs de autoweg aan de voet van de heuvels, loopt de Weser Radweg van Heinsen naar Stahle vlak door de landerijen en langs de rivier. Een heerlijk fietstochtje langs bloeiende bermen, de rotsen en bossen van de heuvels en ruige rivieroevers, die de habitat vormden voor vogels, vlinders en amfibieën als kikkers en hagedissen . Bij het naderen van Holzminden (aan de overzijde van de rivier) zagen we al van verre een markant gebouw. Het is oorspronkelijk in 1939-1941 gebouwd als Getreidespeicher - graanopslagplaats. Nu is het in gebruik door een logistiek bedrijf en we zagen er ook iets van cement - niet helemaal duidelijk. Als hoogste gebouw in de stad is de toren getooid met een woud aan zendmasten etc.

Over de nieuwe brug over de Weser  (in 1950 geopend ter vervanging van de oude die in de oorlog vernietigd was) kwamen we in het stadscentrum van Holzminden. Mooie vakwerkhuizen, een gezellig plein en een paar aardige winkelstraten. 

Reichspräsidentenhaus, 1929

anno 1694

Op een dag zijn we ook een keer verder gefietst naar het dorpje Bevern. Het hele traject gaat door een breed dal dat het fietsen gemakkelijk maakt.

Ik had in het bloemrijke Weserdal meer vlinders verwacht maar dat viel steeds behoorlijk tegen totdat we op dit tochtje een strook met bramenstruiken en nog iets verderop een flinke bloemenakker bereikten. Veel distelvlinders, bleek en gehavend van hun trektocht leken een voorbode voor een goede distelvlinderzomer met de wind uit deze hoek. Een kleine vos was als een vreemdeling in dit gezelschap.

Deze blauwe bloemen heten niet voor niets Bijenvoer, dat maakten de vele hommels, bijen en zweefvliegen wel duidelijk.

Bevern ligt op de Weserrenaissanceroute vanwege het in 1602-1612 gebouwde kasteel, dat een mooi voorbeeld is van Weserrenaissance. Het verrassende vonden wij vooral de voorgevel in wit met blauwe versieringen, waardoor het een heel lichte en luchtige indruk geeft. Elders is het roze zandsteen, waaruit het slot is opgetrokken, zichtbaar. De hele westfaçade is er in feite op gemaakt om indruk te maken op zijn bezoekers. Kunstige reliëfversieringen volgen de lijnen van de architectuur, grote hoekgevels over de volle breedte van de zijvleugels lijken zelf wel huizen te vormen. Onder de ronde poort, geflankeerd door ionische zuilen, door betraden we de binnenhof. 

 

De benedenetage is versierd met stenen pilasterstrips, de bovenste etage is in vakwerk uitgevoerd. Hier waren vroeger de privévertrekken, waartoe de twee ronde hoektorens met spiltrappen toegang gaven. Een uitbouw zoals deze behoort tot een van de kenmerken van de Weserrenaissance en wordt gewoonlijk een "Utlucht" genoemd.

Tegenwoordig doet het slot dienst als cultureel centrum.  Een bescheiden museum en de kapel zijn vrij te bezoeken. Tegen geringe vergoeding is een foldertje verkrijgbaar, waarin meer verteld wordt over de architectuur en de historie van het slot. Wij vonden de fietstocht naar het dorpje Bevern en zijn slot zeker de moeite waard. Er zijn (deels) alternatieve routes, maar wij zijn dezelfde weg teruggefietst.

Bevern