Na ruim een week in de Drôme wilden we verder naar het zuiden. Een telefoontje naar Vauvert in de Camargue leerde dat die camping vol was. Door het regenweer van de afgelopen weken waren veel vakantiegangers al eerder zuidwaarts getrokken. In 2013 zijn we in Saint-Chinian geweest en daar wilden we graag nog eens naar terug; dat bleek geen probleem: het ligt net ver genoeg van de kust om geen concurrentie te hebben van de strandliefhebbers. En zo reden we voorbij de monding van de Rhône naar het stroomgebied van de Orb om bij Béziers verder landinwaarts de heuvels in te slaan. Wij houden van de Languedoc-Roussillon (sinds de samenvoeging met de Midi-Pyrénées officieel Occitanië): het binnenland met zijn bossen, rivieren en stroompjes, de garrigues, de warme en geurige kruiden, de vele wijngaarden en aardige dorpjes. Saint-Chinian is er daarvan één. Het is geen bijzonder, maar wel een gemoedelijk en gezellig dorp in de vallei van de Vernazobre. Het riviertje - of de gekanaliseerde aftakking daarvan - stroomt dwars door het dorp en komt zo'n 10 km verder uit in de Orb bij Cessenon. De D612 (vanuit Béziers) gaat ook dwars door het dorp en kruist de rivier. Precies op die kruising waren uitgebreide werkzaamheden aan de weg en de brug, dus dat gaf nogal eens flinke rijen ronkende auto's in de wacht.
Een paar pleinen, wat horeca en gezellige terrasjes. twee bakkers en een slager plus de heerlijke en kleurrijke streekmarkten op donderdag- en zondagochtend maken dat het hier goed toeven is.
En dan is er natuurlijk de wijn! De AOC Saint-Chinian omvat een veelheid aan terroirs verspreid over 20 dorpen. Aan het grote plein met de platanen is het Maison des Vins du Saint-Chinian met een keur aan wijnen van particuliere wijnmakers, waarvan ook een en ander geproefd kan worden. Aan de andere kant van de rivier, iets buiten het centrum, is er ook nog een cave coöperative, waar men eveneens graag meewerkt aan een dégustation. We zijn ook hier niet met lege handen weggegaan. Het speciale kunstproject in de cave maakt een bezoek extra aantrekkelijk.
Camping Les Terrasses is een aardige, bescheiden camping aan de rand van het wijndorp en staat nog steeds aangeduid als camping municipal, maar is al vele jaren in particulier beheer. De huidige eigenaars Stéphane en Mylène zijn de vriendelijke nieuwe eigenaars van de camping en doen er op hun eigen rustige manier alles aan om het iedereen naar de zin te maken. Er was nog genoeg plaats om een fijne plek uit te kiezen. Wij vonden een plek onder de bomen aan de rand van het terrein en wat heb ik daar genoten! Want het naburige perceel achter het hek stond vol met bomen en struiken, waardoor we iedere dag van heel veel vogels konden genieten zonder zelfs maar uit onze stoel op te staan.
Twee nachtegalen hadden hun vaste stek bij onze staanplaats en die twee wilden niet voor elkaar onderdoen - overdag! Waar ze hun naam aan te danken hebben weet ik niet! Naast de vele mezen en gekraagde roodstaarten met jongen, de vinken, distelvinken, groenlingen, en ook cirlgorzen, mussen en wat dies meer zij, ervoer ik dit als een feestje! Het duurde wel twee dagen voordat ik een van de nachtegalen ook in het oóg kreeg. Deze zat wel graag op een dikke tak van een boom. Voor het overige verstopten ze zich veelal tussen het gebladerte en lieten ze zich dus wel veel horen, maar niet gemakkelijk zien. Ik vond het een bijzondere ervaring! De roodstaarten waren heel wat minder schuw, zelfs op het nieuwsgierige af, soms vlak boven ons hoofd. Vanaf het moment dat ook de vogels zich stil terugtrokken 's avonds (22.00 uur), heerste hier absolute rust totdat de ochtendzang werd ingezet.
Op de eerste avond zijn we aan de achterzijde van de camping het weggetje ingelopen : helemaal rechtsaf kom je bij het riviertje, waar we de vorige keer zoveel aangename uren hebben doorgebracht. Toen was het in de zomer heel erg warm en vonden we er verkoeling en heel veel libelllen en zelfs wielewalen. Dit keer was het zo'n 10° koeler en moest het zomergevoel nog op gang komen. Dit keer ontdekte ik de eerste dagen meermaals een roodkopklauwier in een boom aan de rand van de camping. Die zat daar op z'n dooie gemak van de middagzon te genieten. Mooie vogel!
Spectaculaire wolkenluchten kleurden onze eerste avond.
Via het weggetje aan de achterzijde van de camping kun je ook naar het dorp fietsen. Het is een ietwat gehavend boerenlandweggetje dat bij een dam, die bij hoog water overstroomt, in het dorp uitkomt. Wij vonden het heel prettig om de drukke autoweg en de werkzaamheden te kunnen vermijden.
Het is ook leuk om dwars door de wijngaarden omlaag naar het weggetje en het dorp te lopen. Mooi uitzicht op de riffen en heuvels aan de overkant van de rivier en de Moulin du Rocher. De molen dateert uit 1854 en maalde oorspronkelijk gips, dat diende als pleister bij de huizenbouw in het zich uitbreidende Saint-Chinian. In 1900 kwam daar een eind aan en de molen werd een ruïne. De gemeente heeft uiteindelijk de renovatie ingezet en in de zomer van 2001 werd de nieuwe molen als korenmolen in gebruik genomen. De locatie is een startpunt voor fraaie wandelingen.
Wij hebben de ballade des capitelles gelopen en ook regelmatig rondgezworven tussen de wijngaarden achter de camping. In de bloemenrijke randen tussen de wijnranken en daarboven op het plateau ontdekten we eindelijk veel vlinders. Meer daarover in volgende blogs.
Een aardige website met wat meer historische informatie over Saint-Chinian is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten