Les Rives d'Aygues

Omdat we dit jaar al vroeg op vakantie konden (half juni), was het oorspronkelijke plan om naar de Camargue te gaan. Maar dat was buiten de hittegolf gerekend, die ons deel van Europa al vroeg in de zomer in zijn greep had. Daarom besloten we ons bekende stekje bij Cairanne op te zoeken, waar Camping Rives d'Aygues een prettige pleisterplaats is met voldoende schaduw en de rivier verkoeling kon bieden. Na een druk en bewogen voorjaar was het heerlijk om hier helemaal tot rust te komen. Pas na 10 dagen kwamen er buien die de temperatuur iets naar beneden zouden bijstellen en niet eerder zijn we doorgetrokken naar Zuid-Frankrijk.

's Morgens zaten we in de schaduw op onze kampeerplaats met een boek en een Vietnamblog in de maak, 's middags brachten een licht windje en het water van de rivier verkoeling. We zijn naar Tulette en Ste Cécile des Vignes gefietst en we hebben hier en daar wijn ingekocht. Een gezellig etentje op het campingterras, omlijst met een wijnproeverij en live-muziek, en een borrel met de buren completeerden het geheel van onze activiteiten ter plekke. Heerlijk lui!

Meer dan in andere jaren troffen we kleine plevieren aan. Misschien was dat te danken aan de rust van het voorseizoen. We konden uren in de rivier wandelen en rondhangen waarbij we slechts nu en dan een andere campinggast tegenkwamen.

Er zijn van die stroompjes, waar libelles graag zitten. Kikkers prefereren poeltjes met stilstaand water

Rode wouw - denk ik

In tegenstelling tot voorgaande jaren, waren er niet zoveel vlinders. Maar dat kan alles te maken hebben met de tijd van het jaar. Half juni verschilt uiteindelijk van eind juli/augustus, dat is niet alleen goed te zien aan de flora, maar voor de vlinders is dit - als ik het wel heb - ook een soort tussenperiode. De grintbanken waren nog behoorlijk kaal en telden nog weinig bloeiende planten, terwijl in de hoogzomer alleen al de lila kattenstaarten talloze vlinders trekken.

Wat een stilte, wat een rust. Het water in de rivier was onder invloed van de droogte met uitzondering van een enkele diepere geul of poel tot een paar dunne stroompjes gereduceerd, de grintbanken grotendeels drooggevallen. Zo droog hebben we het zelfs in augustus nog nauwelijks meegemaakt.
's Avonds kleurde de ondergaande zon de warme wijnvelden.

De camping zelf omvat behalve het kampeergedeelte nog een ruig terrein met een variatie aan bomen, struiken en kruiden, die op hun beurt veel vogels en insecten trekken.

Ook de cicaden maakten we dit keer op een andere manier mee. We zijn gewend aan het luidruchtige krekelkoor in hoogzomer en nu maakten ze hun aanwezigheid eveneens al luidkeels kenbaar. Maar dit was de tijd dat de larven overal uit de grond kwamen.
Een volwassen cicade is grijsgrauw en ontdek je nauwelijks in de bomen. Het vrouwtje heeft een legboor waarmee ze een gaatje boort in een tak van een boom en tevens de eitjes legt. Als de eitjes uitkomen, laten de larven zich op de grond vallen, waar ze een gaatje in de bodem graven. Jarenlang leven ze als nimf in hun holletje in de grond, zich voedend met het sap van plantenwortels. Als ze tenslotte volgroeid zijn - dat kan 8 tot 9 jaar duren - graven ze zich naar buiten. Daar zoeken ze een plekje om te vervellen. En dat gebeurde nu massaal.

Niet alleen in het gras, maar overal waar ze maar enigszins houvast hadden, kropen de jonge cicades  uit hun nimfenvelletje: in de voortent, op het kleed, zelfs onze gympen en slippers moesten we iedere ochtend ontdoen van de cicades of hun omhulsels. Vers uit het jasje zijn ze lichtgroen of geel en zoeken ze een plekje waar de zon hen droogt.
Het zijn vooral de volwassen mannetjes die "zingen" om een vrouwtje te lokken. Dat doen ze door kleine plaatjes te laten trillen, die vlak achter het borststuk, aan de eerste achterlijfsegmenten zijn gelegen. Naarmate het in de loop van de ochtend warmer wordt, neemt het volume van het koor toe totdat het bij het vallen van de avond eindelijk stiller wordt. Veel mensen zijn niet zo gecharmeerd van deze "zang" en typeren dit liever als herrie.

Cicaden hebben net als vele andere insecten samengestelde ogen. Deze zitten aan de zijkant van de kop. De drie rode puntjes bovenop de kop, die we bij de jonge dieren goed konden zien, zijn ook oogjes, maar dan enkelvoudig. Deze suboogjes kunnen alleen grote lichtverschillen waarnemen en dienen waarschijnlijk ten behoeve van het dag- en nachtritme.

We hebben er even eentje op het tafeltje gelegd, terwijl hij aan het vervellen is en pootjes en vleugels zich ontvouwen. Pas in dit stadium, tijdens de laatste vervelling, krijgen de cicades vleugels.

De weekmarkt van St Cecile des Vignes is zo'n heerlijke Provencaalse markt, waar vrolijke tassen en kleden, verse kazen en broden, vis en fruits-de-mer, kruidige worsten, olijven, honing, en enorme noga-taarten de verleidingen van het leven vormen.

(Biologische) wijnhuizen als van Corinne Depeyre en Domaine Alary zijn voor ons een ritje met de auto waard, terwijl de bescheiden Caveau de Belvedere in Cairanne een keur aan goede wijnhuizen biedt, die de kwaliteit van de ruim bemeten, moderne Cave Coöperative overtreft, wat ons betreft.