Naar Cappadocië : Göreme

Vooraf hadden we met onze vrienden besloten om gedurende een dag of vijf met z'n vieren naar Cappadocië te gaan. Zij kenden een aardig hotelletje in Göreme en behalve de kennismaking (voor ons) met het bijzondere landschap stond een ballonvaart hoog op ons aller verlanglijstje. Van Manavgat reden we het binnenland in door het indrukwekkende gebergte naar Konya en toen we rond half twee in Aksaray aankwamen, hebben we een korte stop gemaakt bij de karavanserai. De dikke muren hebben eeuwenlang de rondtrekkende karavaans met handelsreizigers een veilig heenkomen voor de nacht geboden. De hoofdpoort is prachtig.

Aanrijdend op Göreme werden we het vreemde erosielandschap dat zo kenmerkend is voor Cappadocia, gewaar.  Eeuwenlang hebben mensen niet in huizen, maar in grotwoningen gewoond. Hele steden zijn in de zachte rotsen met eenvoudige gereedschappen uitgehakt, waardoor de mensen beschermd waren tegen het extreme klimaat van hete zomers en ijskoude winters. De grotwoningen mogen niet meer bewoond worden, maar zijn nog wel overal te zien en soms vrij toegankelijk. De nieuwe huizen zijn er vaak tegenaan of tussendoor gebouwd, waardoor de grotten geïntegreerd zijn in de steden en dorpen.

Van een uitzichtpunt langs de weg keken we neer op het dal waarin de stad lag en recht onder ons op de Duivenvallei (wist ik later). Gedurende alle dagen dat we in deze streek waren bleef ik me verbazen over wat weer en wind met de gesteenten door de eeuwen heen hebben gedaan en hoe mensen op hun beurt daarvan weer optimaal gebruik hebben gemaakt. Informatie over Cappadocië is genoeg te vinden op internet, o.a. op Lonely Planet. Ik beperk me tot een beeldverhaal aan de hand van een kleine selectie uit de vele foto's die we hier gemaakt hebben.

Vanaf ons hotelbalkon keken we uit over Göreme en zagen we in de verte het hoog gelegen Űrgüp.

We waren nog op tijd op de uitkijkpunten boven Göreme om te kunnen genieten van de zonsondergang, die het wereldvreemde landschap in warme tinten hulde.

Kemal en zijn Nederlandse vrouw Barbara runnen Kemal's Guesthouse, net iets buiten het centrum. Wij hadden boven goede, ruime kamers, waar we heerlijk geslapen hebben. Kemal zorgt voor een uitstekend ontbijt en - op sommige dagen - voor een prima Turkse maaltijd. Barbara is gastvrouw en neemt de agenda en de gezellige kruidentuin, waar het zo goed toeven is, voor haar rekening.

De eerste ochtend was ik al vroeg wakker en terwijl de anderen nog lekker sliepen, liep ik om 7.00 uur de Duivenvallei (vlakbij ons guesthouse) in. De stilte, het mooie ochtendlicht, een enkele verre luchtballon. Jammer dat er voor ons geen plaats meer was bij de ballonvaart - alles was volgeboekt - want alle andere dagen zou de wind spelbreker zijn en werd er niet gevaren. Maar dat wist ik op dat moment nog niet. Langs enkele huizen en boerderijen die omringd waren door akkertjes en boomgaarden, liep ik naar de Duivenvallei.

Gisteren hadden we voor het eerst op de richel rechtsboven uitgekeken over dit vreemde landschap, nu liep ik hier alleen en in alle stilte in het vroege ochtendlicht dat nog lange schaduwen wierp en de gesteenten teer kleurde.

Dit zijn geen olijven, vertelde iemand me. Maar ik ben vergeten met welke boom ik wel te maken had. Mooi vond ik die kleuren van grijze blad en de zacht oranje rijpende vruchten.

Het heet niet voor niets de Duivenvallei. De vogels zaten zich op te warmen in de ochtendzon.

Wij vonden Göreme een heel aardig stadje met vriendelijke mensen, veel leuke winkeltjes en restaurants en op het moment dat wij er waren, was het er beslist rustig en niet overladen met toeristen.

Het was de oogsttijd voor o.a. meloenen en walnoten. Deze mensen waren op de stoep bezig met het schoonmaken van de meloen en het ontbolsteren van de walnoten. Ze vonden het leuk dat ik een foto wilde nemen en ik kreeg meteen een verse walnoot te proeven. Aardig!

Het is heel fijn handwerk dat hier traditioneel wordt gemaakt en van moeder op dochter wordt overgeleerd.

Of ik kamelendekens wilde kopen....ze waren gewassen! Nee dank u, maar ik houd van die warme kleuren en het hoort hier zo thuis.

Het Openlucht Museum van Göreme met de vele kerken en grotwoningen is zeker de moeite waard en het ticket is tevens geldig voor de Tokali kerk aan de overzijde van de weg. Meer nog dan in de kerken van het Openlucht Museum zelf zijn in de Tokali fantastische fresco's te bewonderen, alle muren en plafonds zijn beschilderd. Er mocht vrijwel nergens binnen gefotografeerd worden. De audiotour gaf in beide gelegenheden een interessante toelichting op de religieuze achtergronden en verhalen van de schilderingen als ook op de inrichting en het gebruik van de diverse gebouwen. (Tip: de Nederlandse Museum jaarkaart is hier geldig!)