De laatste ochtend in Göreme werden we om vijf uur afgehaald bij Kemal voor een ballonvaart. De vorige dagen was alles op voorhand al afgelast vanwege de wind en ook dit keer zou het erom gaan spannen. Na geruime tijd met vele anderen in het wachtlokaal te hebben doorgebracht, werd onze laatste hoop op een ballonvaart definitief de bodem ingeslagen. De wind was te sterk en vooral te onvoorspelbaar. Kleurrijke trucs met de ballonuitrusting en rijen witte busjes reden door het stadje om iedereen weer naar zijn verblijf terug te brengen.In het zonnetje in de tuin genoten we nog van een heerlijk Kemal-ontbijtje voordat we de thuisreis aanvingen.
We reden door Nevşehir, een stad die een mooi voorbeeld is van hoe de oude grotwoningen en de latere huizenbouw volledig geïntegreerd zijn. Een onafzienbaar landbouwareaal volgde. De meeste oogst was al binnen en de kale vaalgele of -bruine velden werden slechts hier en daar onderbroken door het warme geel van de pompoenen, die nu geoogst werden, en door het frisse groen met toetsen herfstkleur van verspreide bossages of een heuvelrug.
Door deze uitgestrekte landbouwgebieden bereikten we Konya en hier wilden we graag het Mevlana museum bezoeken. De historie van de stad Konya gaat ver terug tot de tijd van voor de Romeinen, maar de stad kwam vooral tot bloei onder keizer Hadrianus en latere sultans. In de afgelopen 1000 jaar heeft Konya zich tot een vooraanstaand islamitisch centrum ontwikkeld, met name voor de soefibeweging. Konya is een van de meest conservatieve steden van Turkije en dat zie je in het straatbeeld terug o.a. in de kleding van de vrouwen. Tegelijkertijd is het een modern economisch centrum en een levendige universiteitsstad, waar voor toeristen best wel meer te ontdekken valt dan alleen het Mevlana Museum. Maar wij beperkten ons daar nu toe.
Het Mevlana museum grenst direct aan de grote moskee in het centrum van de stad en valt op door de groenachtige faience koepel van het mausoleum van Jalal ad-Din Rumi. Hij was in de 13e eeuw de grondlegger van de soefi-broederschap van de dansende derwisjen en stichtte hier een klooster voor zijn volgelingen. Zij gaven hem de eretitel Mevlana, "Onze Gids".
In kleine kamers rond het binnenplein van het museum wordt door middel van de tentoongestelde attributen zoals kledingstukken, gebruiksvoorwerpen, muziekinstrumenten, handschriften en bijbehorende informatiepanelen een beeld gegeven van het leven, het geloof en de rituelen van deze orde.
Kalligrafie nam een belangrijke plaats in en er liggen prachtige manuscripten. Afbeeldingen van Allah of menselijke figuren zijn verboden in de islam, maar dat er meer vormen van rijke illustraties zijn, bewijzen de eeuwenoude korans die hier tentoongesteld worden. Ik vond later een website van een tentoonstelling in Gent in 2014 "De stille taal", die een mooie toelichting geeft: http://cobra.canvas.be/cm/cobra/kunst/1.2021798
De keuken, de kleding, de ontmoetingsruimte illustreren het dagelijks leven van de derwisjen.
De reinigingsfontein en daarachter het mausoleum en de gebedsruimte. Voor het binnengaan zijn er hoesjes om over de schoenen aan te trekken en wij vrouwen hadden een sjaal bij ons om het hoofd te bedekken.
Het Mausoleum met de graftombe van Mevlana.
Vanuit het museum kwamen we op een groot plein met tal van winkels en horeca. Op een buitenterras op de 1e etage hebben we van een lunch en het dagelijks leven op het plein genoten.https://www.lonelyplanet.com/turkey/konya/attractions/mevlana-museum/a/poi-sig/474452/360882
Geen opmerkingen:
Een reactie posten