Het oude Cairanne is zo'n typisch Provençaals dorpje, gelegen op een heuvel met een weids uitzicht over de vlakte. De weg vanuit het dorp in het dal leidt vrij steil omhoog en door een van de oude toegangspoorten in de stadsmuur naar de kerk St. Antoine. Deze kerk is in 1864 gebouwd ter vervanging van een veel oudere kerk die te klein werd voor de parochie. Neo-romaans deed het goed in die tijd. Maar al aan het eind van diezelfde eeuw verloor de parochiekerk zijn doel, toen de bewoners van de bovenstad naar beneden trokken, waar ze een nieuwe woonkern creëerden aan de weg van Bollène naar Carpentras.
Uit het verre verleden doen verhalen de ronde over de Orde van de Tempeliers (begin 14e eeuw), maar daar is weinig of geen bewijs voor. Vast staat wel dat de ommuring op zijn minst teruggaat tot de 14e eeuw toen de paus in Avignon opdracht gaf om alle steden en kastelen in het district te versterken tegen mogelijke indringers. In het midden van de 19e eeuw leefden er meer dan 500 mensen binnen de muren van het kleine stadje en om al deze inwoners te huisvesten waren smalle huizen met wel 3 tot 4 verdiepingen nodig. Deze waren deels ook tegen de muur gebouwd. Op de foto links de Tour de Templiers.
De Porte d'Autanne (18e eeuw) en daarnaast tegen de muur de Chapelle St. Roch, gebouwd in 1726 als dank van de bevolking dat Cairanne gespaard was gebleven voor de pest.
Het stadje lijkt nu meer ruimte te bieden dan vroeger, maar het is mooi gerestaureerd. De oude stenen, de kleuren van de Provence, de geweldige bloemenpracht en het uitzicht naar alle kanten maken een bezoek aan Cairanne zeker waard.
La Porte du Sergent. Op oude foto's is te zien hoe deze poort tezamen met de huizen geïntegreerd was in de stadsmuur. De "stapstenen" in het plaveisel moesten de gang naar boven voor de muilezels gemakkelijker maken.
Terug bij ons startpunt. "Les jardins de Cairanne" hebben we nog niet eens allemaal gezien. Die bewaren we gewoon voor een volgende keer. Toen wij er waren aan het eind van een zonnige middag kon je er een kanon afschieten, zo stil was het. Het echte leven vindt tegenwoordig plaats in het "nieuwe"dorp aan de voet van de heuvel. Daar zijn enkele winkels, café/restaurants, de school, het gemeentehuis en de VVV. De cave waar wij graag kwamen om wijnen van plaatselijke wijnhuizen te proeven (en te kopen!) bleek inmiddels opgeheven, maar de meeste wijnboeren ontvangen nog graag zelf gasten die belangstelling voor hun wijnen hebben. Alary en Amadieu voorzagen onze kofferbak van het gewenste biologische gewicht. In de Cave coöperative hebben we dit keer ook een paar goede en zeer betaalbare wijnen gevonden.
Meer informatie o.a. op
Geen opmerkingen:
Een reactie posten