Fietsen in de Côtes-du-Rhône rond Cairanne

Sainte-Cécile-les-Vignes ligt in de vlakte op de linker Rhône-oever en vormt een uitstekende uitvalsbasis om dit deel van de Rhône wijnstreek te verkennen. Nabijgelegen zijn Cairanne en Rasteau en -  verderop aan de voet van de Dentelles de Montmirail -  Beaumes de Venise, Vacqueras en Gigondas wijndorpen met een eigen cru. De vlakte en de heuvels: het is hier veelal wijnbouw onder de Provençaalse zon wat de klok slaat. Andere dorpen mogen dan geen cru voortbrengen, maar nog altijd wel een heel lekkere plaatselijke Côtes-du-Rhône. Maar wijn is niet de enige reden dat we hier graag komen. Het is een vriendelijke streek en de oude, boven de vlakte uittorende stadjes als Sablet, Gigondas en het schilderachtige Séguret zijn charmante plaatsjes om te bezoeken. Weer iets verder ligt Vaison-la-Romaine met zijn fraaie Romeinse en Middeleeuwse verleden. En naar het oosten, achter de Dentelles, maar nooit ver weg de Mont Ventoux.

Het was veelal bekend terrein en daarom hebben we ons dit keer vooral beperkt tot het gebruik van onze fietsen. Want nu hadden we niet de oude stadsfietsen, maar fijne e-bikes: we hadden een grotere actieradius en de heuvels bleken daarmee goed te doen. En zo hebben we over allerlei weggetjes en paden de directe omgeving nader verkend. Op ons eerste tochtje reden we vanaf de camping over de D193 een klein stukje richting Ste. Cécile, dan rechtsaf een landweggetje in, door wijnvelden, hier en daar een lavendelveld, langs hagen van loofbomen en cipressen, die een buffer vormen tegen de mistral.

De Rhône kent vele druivensoorten, wij herkennen deze niet aan de stok. In ieder geval vorderde het rijpingsproces en binnenkort zou men met de witte oogst gaan beginnen. De landerijen zijn uitgestrekt, de wijnhuizen over het algemeen geen indrukwekkende kastelen of chique landgoederen, maar eenvoudige, stoere boerderijen, niet zelden al lang in eenzelfde familie. 

Op de D576 kwamen we uit. Linksaf en dwars door Ste Cécile om het dorp aan de andere zijde viavia weer te verlaten. Bij een wijngoed leidde een werkweg dwars door de velden richting Cairanne. Veel van dit soort paden maken ook deel uit van een uitgebreid wandelnetwerk. 

Hoog op de heuvel wenkte de oude klokkentoren van Cairanne. We moesten een stukje de autoweg volgen om de rivier over te kunnen steken en in het dorp de klim omhoog te kunnen nemen. Bij een andere gelegenheid zijn we de oude, Middeleeuwse muren binnen gegaan, nu vervolgden we onze weg over de D51 naar St. Roman-de-Malegarde.

Het was lekker klimmen over de kronkelweg - niet zonder inspanning maar met onze hulpaandrijving goed te doen. We genoten van een heerlijk fietstochtje dat onderweg prachtige vergezichten over de wijngaarden naar Cairanne bood. Op het bovenste deel van de heuvel maakten de wijngaarden plaats voor bos. Het hoogtepunt was een ware col! Col le Débat op 251m. Hier vonden we ruimte om in de zon iets te snacken. Samen met twee sportieve jongelui, die van de andere kant kwamen, en zij vonden onze prestatie ook wel een foto waard! Het was een heerlijk plekje om even rond te lopen en van de vlinders te genieten, voordat we naar beneden zouden suizen. Nou ja, suizen.... helmpje op, maar kalm aan. Er viel genoeg te zien.

Icarusblauwtje, Bruin blauwtje, Kaasjeskruiddikkopje 

We konden uitrijden tot St. Roman, waar we de heuvels weer achter ons lieten en de brug over de Aygues overstaken. Over landweggetjes door de wijngaarden, langs rietkragen en irrigatiekanaaltjes, bomenrijen die de wind konden breken (mistral!) fietsten we op ons gemak naar Tulette en terug naar Rives d' Aygues.