Algarve : Serra de Monchique - Monchique

We reden van Silves naar Monchique, een bergdorpje op 450 m boven zeeniveau gelegen tussen de twee hoogste toppen van de Serra de Monchique. De vallei van de rivier, groene bossen, landbouwvelden en groentetuinen, boomgaarden met o.a. sinasappels en citroenen, kleine dorpjes met witte huizen en vrolijk bloeiende struiken stonden garant voor een mooi autoritje. Maar ook op een andere manier was dit een vruchtbaar land: we waren niet de enigen die de auto even langs de kant van de weg hebben gezet bij een veld vol ooievaarsnesten. Wellicht telde het dorp wel meer ooievaars dan inwoners! Het geklepper was niet van de lucht. Overal waar je keek, zag je ooievaars, heel bijzonder.

Het was heel rustig in deze omgeving, maar dat dit een toeristische route was, werd verderop duidelijk toen we twee grote verkoophallen van allerhande keramiek tegenkwamen. Bij Pottery O Moinho hebben we wat leuke schaaltjes gekocht. We waren de enige klanten. De verkoop ging zwaar gebukt onder de gevolgen van de corona pandemie. Het toerisme begint gelukkig langzaam weer op gang te komen.

Monchique is ook een kuuroord. Al in de tijd van de Romeinen stond het water hier bekend om zijn heilzame werking. Wij hebben Caldas de Monchique evenwel links laten liggen en zijn doorgereden naar het iets hoger gelegen Monchique. Het dorp lijkt wel in laagjes opgebouwd met zijn overwegend witte huizen tegen de hellingen van de berg. Het centrale dorpsplein met een gezellig terras in de schaduw van de bomen, mooie fonteinen (die het op dit moment niet deden), de vele leuke bronzen beelden en de steile smalle straatjes geven het dorp zijn charmante karakter. Winkeltjes met lokale handwerkproducten als kurkartikelen, tassen, rieten manden, het kleurrijke keramiek en tal van lokale heerlijkheden voegen daar het hunne aan toe. 

De Igreja Matriz de Monchique dateert oorspronkelijk uit de 15e/16e eeuw maar is na de aardbeving van 1755 veranderd. Wij herkenden inmiddels wel de Manuelijnse stijl in het hoofdportaal en die versieringen met gevlochten touwen zagen we ook terug in interieur zowel bij het altaar als op de steunpilaren in de vorm van een horizontale band. Prachtig azulejo-werk in een van de kapellen.

We zwierven door de smalle steile straatjes. Niet alles was even mooi, maar wel heel sfeervol. 

Om de Serra de Monchique en de aardige dorpjes echt te ontdekken, is een wandeling de beste manier. Vanuit Monchique zijn er een flink aantal wandelroutes van verschillend niveau en lengte. Maar dan moet je wat meer tijd te besteden hebben in deze omgeving. Wij reden laat in de middag terug naar Lagos, terwijl we onderweg nog konden genieten van de serra en het uitzicht tot de zee aan toe.