Centraal Portugal : Viseu - helaas geen Ecopista maar wel schuilen in kerk en klooster

In  de Serra da Estrela hoopten wij in onze natuurbehoeften te kunnen voorzien. We hadden de stad Guarda aan de oostzijde van het natuurpark als verblijfplaats uitgekozen. Van Peso da Regua naar Guarda zou ongeveer 150 km over de snelweg zijn. Het oorspronkelijke plan was om onderweg in Viseu een tussenstop te maken voor een fietstocht over (een deel van) de oude spoorbaan. Het was goed dat Rob het 's morgens nog even nakeek, want de fietsorganisator in Viseu bleek uitgerekend deze week een vakantie ingelast te hebben. Jammer, want het was een welkome variatie op onze activiteiten geweest. Het voordeel was dat we nu verder niet aan tijd gebonden waren. In plaats daarvan hebben we de stad zelf met een bezoek vereerd en weer wat cultuur gesnoven. We konden de auto gemakkelijk aan de rand van het centrum parkeren en te voet verder gaan. De Rio Pavia slingert zich door de stad. We passeerden een mooie azulejo-fontein bij een overgebleven deel van de oude stadsmuur bij de Porta dos Cavaleiros (uit de tijd van Afonso V).

De torens van de kerken bovenop de heuvel wezen ons de weg naar het oude centrum. Dat was stevig klimmen, het kabeltrammetje vonden we bijna boven op de heuvel in de remise achter slot en grendel. Geen probleem, we deden vrolijke eerste indrukken van Viseu op. De kathedraal is een mengeling van stijlen uit diverse bouwperiodes en oogt enigszins somber en streng, maar vindt aan de andere kant van het plein (Adro da Sé) een wat vrolijker tegenhanger in de vorm van de witte rococogevel van de Misericordia kerk. 

We kwamen op het goede moment om de kerk en het museum in te duiken, want het begon te regenen. 

Een van de zeldzame keren tijdens onze vakantie dat het regende. We hebben zowel de kerk als het museum bezocht. Rond een binnenplaats met zuilengalerijen vonden we wanden versierd met fraaie azulejo's (18e eeuw) met uiteenlopende taferelen. Veel kerkelijke kunstvoorwerpen en schilderijen. Ik word altijd aangetrokken door die prachtige oude boekwerken en een klein, rijk versierd orgeltje trok onze aandacht.

De zuilengalerij van de kloostergang bood een mooi uitzicht over de twee pleinen aan weerszijden: het kerkplein met de Misericordia en voor de wereldse genoegens de Praça D. Duarte, een ruim plein met café's en terrassen. Nadat wij het interieur van de kathedraal hadden bewonderd, was de regen voorbij en was het een goed moment voor een lekker kopje onovertroffen Portugese espresso aan het Duarte plein.

Dit plein was tot de 19e eeuw het hart van de stad met belangrijke overheidsgebouwen, maar na een verwoestende brand in het stadhuis in 1796 verloor het die status. Nu vormen dus de terrassen de voornaamste aantrekkingskracht van het plein en herinnert o.a. een bronzen beeld van koning Dom Duarte aan het roemruchte verleden. Op het moment dat wij er waren, was het er nagenoeg uitgestorven. Er valt in Viseu wel degelijk meer te zien en te beleven, maar via wat oude straatjes en een ander restant van de 15e eeuwse stadsmuur zijn wij teruggelopen naar de auto om onze tocht naar Guarda te vervolgen.