Het is een gemakkelijke en leuke fietsronde door een gevarieerd en vriendelijk landschap van meertjes en moerassen, het dal van de Loir met weiden en landbouw, dat overgaat in glooiende heuvels, kleine dorpjes met oude kerkjes en hier en daar een kasteel. Wij vonden het de moeite waard om even linksaf te slaan naar Le Gué. Er is daar een meertje en een grote uitspanning en picknickplaatsen op een mooie plek aan de rivier. Voorbij de meren aan weerskanten van het pad, gaat de route bij Le Breil linksaf. Onderweg veel vlinders in de bermbloemen, o.a. Bruine vuurvlinder en Icarusblauwtje. Bij het mooie dorp Luché-Pringé staken we de rivier over.
Luché ligt in het groene land van de Loir. De naam komt voort uit het Latijnse woord lucus, wat heilig hout betekent. De historie van het dorp gaat dus ver terug. In 1808 is het samengevoegd met het 3 km verderop gelegen Pringé. Beide dorpen zijn gebouwd rond de kloosterkerken uit de vroege middeleeuwen. Beide plaatsen lagen op de secondaire pelgrimroutes naar Santiago de Compostella. Het klooster van Luché werd in de 11e eeuw gesticht, de kerk "Saint-Martin" in de 12e-13e eeuw gebouwd, in later eeuwen verder uitgebreid. De kerk herbergt verschillende eeuwenoude religieuze beeldhouwwerken in hout en terracotta.
Na ons bezoek aan de Eglise Saint-Martin en een korte pauze op het pleintje achter de kerk, fietsten we door naar het tweede deel van de gemeente. Ook hier zag ik weer veel vlinders in de berm, vooral blauwtjes. Icarusblauwtjes alom, maar het Heideblauwtje was nieuw voor mij.
Op de kleiachtige en kalkrijke bodem rond Pringé was het van oudsher mogelijk om hennep, klaver en aardappelen te verbouwen, terwijl tufsteen werd gewonnen om in bouwstenen te voorzien. Landerijen afgewisseld met bossages en in de verte Pringé, gelegen aan de voet van de heuvels.
Bij het binnenrijden van Pringé werden we verrast door de mooie wasplaats, bloemrijk opgevrolijkt, en de parktuin voor het kerkje en de pastorie. Tegenover de kerk stonden een paar fraai verweerde woonhuizen en schuren.
De romaanse kerk Notre Dame de Pringé dateert uit de 12e eeuw, in ieder geval het enkele schip en is uit kalksteen opgetrokken met een leistenen dak. Twee zijkapellen zijn in de 15e eeuw toegevoegd. Aan de noordkant bevindt zich een kleine begraafplaats, waar nog graven uit de 18e eeuw overgebleven zijn. In de kerk zelf bevindt zich een grafsteen van Robin de Clermont, heer van het nabijgelegen Gallerande, gestorven en begraven in deze kerk in 1339. Het kasteel van Gallerande is fraai gelegen tegen de heuvels, goed te zien van veraf maar deels verscholen achter de omringende muren en het bos nu wij een stukje over de D13 reden. Tegenover het kasteel konden we onze tocht weer over landweggetjes vervolgen.
En zo kwamen we bij het Château de Créans, in de middeleeuwen gebouwd om controle over de Loir uit te oefenen. Uit die tijd is de slotgracht bewaard gebleven evenals de massieve toegangspoort die later is omgebouwd tot duiventil. Vroeger was het kasteel toegankelijk via ophaalbruggen. Het poortgebouw dateert uit 1474. Het geheel is privébezit.
We volgden het pad langs de Loir terug naar La Flèche, een deel van de route dat ik al eerder heb beschreven. Dit keer zagen we de talloze zwaluwen op de kabels en het dak van de boerderij, rustend, poetsend, vrolijk kwetterend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten