Struinen over de grintbanken van de Loire (dep. Allier)

Na ons eerste bezoekje aan de Loire zijn we nog twee keer uitgebreid wezen struinen aan de andere kant van de brug. Eén keer bij dreigende wolken die echter tot het begin van de avond steeds uiteen werden gedreven door wind en zon. En één keer na een natte dag en nacht, waarna het resterende vocht het land in mist hulde totdat de warmte van de zon de mist verdreef en het landschap hulde in een wazig licht. We konden het ons nauwelijks voorstellen maar het tamme stroompje dat nu de Loire vormde, zal ongetwijfeld van tijd tot tijd buiten zijn oevers treden en deze landerijen overstromen. Het elektriciteitshuisje (of wat het dan ook is) staat niet voor niets op een robuuste verhoging. Koeien hadden de ruimte om te grazen. Een zandrug met grote holen verraadde de aanwezigheid van andere dieren dan vee alleen. Over het landweggetje aan de overkant van de D60 fietsten we langs een mooi landhuis, vervolgens over een boerenpad naar een cluster fraaie oude huizen niet ver van de rivier. 

Onze fietsen hebben we bij het laatste hek achtergelaten waar we over een smal spoor door de dichte bossages naar de rivier konden afdalen. De Loire heeft hier een brede nevengeul, die nu geheel droog lag. We knirpten over de grintbanken en zochten ons tussen de wilde plantengroei een weg naar de hoofdstroom. 

Boven ons hoofd trokken grote groepen aalscholvers over. We hebben er deze dagen honderden gezien, zowel langs de oevers als in de lucht. Ook veel zilverreigers en zwarte ooievaars. De vogeltrek lijkt begonnen. Gaan deze vogels naar het zuiden of komen ze juist uit het noorden of zijn het permanente bewoners van deze streek? Enkele zwanen en een drietal oeverlopers vluchtten weg bij onze komst - op je tenen lopen helpt niet echt op het grint en de omgeving biedt ook weinig dekking. 

De hoge oevers leken her en der plaats te bieden aan oeverzwaluwen en/of bijeneters. Maar wij hebben die niet kunnen ontdekken. De grintbanken kleurden groen en geel met tapijten waterteunisbloem, terwijl hun hogere soortgenoten zachtjes wuifden in de wind en vlinders als koolwitje en het Bretons Spikkeldikkopje aantrokken. Ik leer iedere dag bij! Ook stekelnoot groeide in overvloed. De prachtige witte bloemen van doornappel staken hier en daar de kop op tussen toeven kamille en het overvloedige grijskruid waar de veldparelmoervlinders zo gek op lijken te zijn. Hier en daar vlasleeuwenbek, witte koekoeksbloem, weegbree, koningskaars en Japanse duizendknoop....... en wat al niet meer.

Terug naar de brug waar onder ons snoeken in het heldere ondiepe water over de zandbanken voortbewegen, terwijl een witte zilverreiger overvliegt.

Ik zei het al: met mist is het beeld weer heel anders. Nog even wat sfeerfoto's.

Eén en al beweging in de lucht ......

........ en op het water. Achteraan de grintbank waren veel grote witte reigers, wat blauwe reigers en zwarte ooievaars, maar het grote spektakel kwam van de talloze scholeksters die spetterden en spatterden van hot naar her. De foto's zijn van ver genomen om de vogels niet weg te schrikken, maar het was een prachtig en amusant schouwspel.