Sines ligt op ongeveer 2 uur rijden van Lissabon en heeft een grote industriële haven met petrochemische industrie, opslagtanks, pijpleidingen, grote zeecontainerschepen en alles, waar wij als rust minnende toeristen niet naar op zoek zijn. Maar Sines was ooit een oude vissershaven alsook de geboortestad van de grote ontdekkingsreiziger Vasco da Gama (1468-1524) en zou toch wel iets van zijn oude historie bewaard hebben? Op weg van Vila Nova de Milfontes naar het einde van onze rondreis in Lissabon, hadden wij nog wel enige tijd over voor een tussenstop om onze nieuwsgierigheid te bevredigen. Vanzelfsprekend lieten we de oliehaven links liggen. We reden over de brede boulevard langs de baai naar de vissershaven. Het was er zo rustig, parkeerplaatsen te over langs de weg. De oude bovenstad met de stoere muren en donjons van het fort lokte boven op de rotsen. Er is een lift vanaf de kade die een uitstapje naar boven vergemakkelijkt.
Maar de vissershaven had een onmiskenbare aantrekkingskracht op ons. We houden van de kleuren en levendigheid, de werktuigen en materialen die niet zelden een hard bestaan verraden. Zo lag de Bloem van Maria er niet al te florissant meer bij. Maar de meeste boten zagen er goed onderhouden uit. De vissershaven van Sines is dan ook de grootste van de Alentejo tussen Sétubal en de Algarve. Een paar man waren bezig met een andere vorm van onderhoud nl. het boeten van de netten.
Ook voor de inwendige mens werd goed gezorgd. Kersverse vis op de grill en in de pot. Voor deze hangjongeren is nummer 13 geen geluksgetal geworden.
Mooi, die kleuren. Geen losse houten vissershuisjes zoals we die zo vaak in Portugal hebben gezien, maar aaneengesloten ruimtes in een betonconstructie waar een platform voor auto's het dak vormde. De vissers konden onze belangstelling wel waarderen en vonden het goed dat we foto's namen. Op de grill waren er ondertussen een paar vissen bijgekomen en op tafel stond een maaltijd klaar. Toen we rondkeken en vroegen wat voor vissen het waren, kregen we prompt verschillende hapjes voorgehouden om te proeven. Veel wijzer werden we niet van het vissers Portugees, maar het was een erg leuke ontmoeting en waar kun verser vis proeven?!
Van dit deel van de boulevard leidde een flinke trap omhoog langs de Havenautoriteit naar het westelijke deel van de stad. Vervallen straatjes en dito oude gebouwen doen slechter tijden vermoeden, maar dit deel van de stad heeft blijkbaar ook een flinke renovatie en modernisatie ondergaan. De
Kapel van Nossa Senhora das Salvas gaat nog ver terug in de tijd, maar iets verder staan moderne gebouwen in strakke lijnen. Deze weg biedt ruim zicht over de stad en de havens.
De schitterende bomen langs de weg zijn Melia Azedarach oftewel Indische seringen of Kralenboom. Sering vanwege de geur, kralen vanwege de pitten die wel gebruikt werden als kralen voor de rozenkrans. Insecten houden niet van de bloemen, voor mensen is alles aan de boom giftig. We hadden deze bomen ook al in het Guadiana-park gezien.
Smalle keienstraatjes omhoog naar het oude centrum. Veel graffiti, maar ook hier weer een gebouw in de steigers voor vernieuwing. We stonden op het platform bij de lift en besloten hier terug te gaan naar de auto, omdat we deze voor het eind van de middag moesten inleveren in Lissabon bij het verhuurbedrijf. Het zijn veel trappen als de lift buiten werking is! Gelukkig gingen we naar beneden!
Dit was ons laatste uitstapje in het land en de stad van de grote zeevaarder Vasco da Gama en de vissers van de Atlantische Oceaan. Nog één nachtje slapen bij de luchthaven en dan weer naar huis waar ons ook weer mooie gebeurtenissen te wachten stonden. Obrigado Portugal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten