Costa Vicentina : Arrifana en Monte Clérigo

We zetten de verkenning van de Vicentina kust voort waar we gisteren min of meer gebleven waren: bij Arrifana. We beperkten ons tot de noordkant van het dorp. Een keurige straat met aardige vakantiewoningen en een paar mooie huizen gaf uit op een onverhard weggetje met eenvoudige visserswoningen en -werkplaatsen, vanwaar we een mooi uitzicht hadden op Praja da Arrifana en het rotseilandje Pedra da Agulha enerzijds en het vissershaventje diep beneden ons anderzijds. Een heel stijl weggetje leidde van de hoge rotsen naar het haventje, dat met een extra dam tegen de woeste golven beschermd wordt. Het strand van Arrifana is mede door zijn beschutte ligging een populaire bestemming en we zagen juist een hele surfklas te water gaan.

Iets verder kwamen we bij de weinige restanten van het fort van Arrifana. Het oorspronkelijke fort is in 1635 gebouwd zowel om de visserijgronden van de tonijn te beschermen als voor de kustverdediging. Ruim honderd jaar later werd het fort bijna geheel vernietigd toen bij de aardbeving van 1755 meermalen vloedgolven van hoger dan 50m over de kaap sloegen. Toch onvoorstelbaar toen we hier op deze rustige voorjaarsdag zo hoog boven de zee stonden!

Ook vanaf het fort en het terras van restaurant O Paulo kun je weer genieten van indrukwekkende vergezichten.

Agaves, cactussen, blauwe winde kleurden het dorp, in de wilde cistusstruiken op de kaap vonden kuifleeuweriken het goed toeven.

Monte Clérigo is een klein pittoresk dorpje aan een flink zandstrand tussen de omringende zwarte rotsen. Beneden in het dorpje is een flinke parkeerplaats, die op zomerse dagen ongetwijfeld snel vol zal raken, want ook dit is een populair strand- en surfoord. De witte, kleurig versierde huisjes, staan knus opeen op de klif tot vlakbij het strand. Er zijn wat leuke terrasjes en wij vonden een prettig plekje voor een lekkere lunch na onze strandwandeling. 

Het was een beetje heiïg, maar heerlijk om even een half uurtje aan het strand te liggen en te ontspannen.  

Een deel van de huizen ligt op de klif, een ander deel aan de duinen. Na onze lunch zijn we terug naar Aljezur gegaan, dit keer niet via Vale, maar over de weg helemaal bovenlangs de rivier. Ook hier, iets meer in het binnenland, werden we weer getroffen door de bloemenweelde, maar wel in een samenstelling die toch weer verschilt van de flora direct aan de kust. 

Onze tocht vervolgden we via Aljezur aan de andere kant van de rivier naar het Amoreira strand.