Na ons uitje op het Praia do Farol (farol betekent vuurtoren) zijn we in de auto gestapt, want de oude vissershaven van Nova Vila de Milfontes ligt een stuk ten noorden van de stad. Ongeveer halverwege is het Praia do Patacho, waar een grotendeels vergaan scheepswrak ligt. We vonden dit zo'n mooi duinengebied dat we daar de volgende dag nog een keer zijn geweest. Op onze weg ernaar toe passeerden we een complex vakantiewoningen en luxe villa's, nieuwbouw en zelfs nog in aanbouw. Portinho do Canal was een vissershaven die vooreerst door de rotsen werd beschermd tegen de wind en de sterke golven.
Op de kaap vlakbij de eerder genoemde vakantiebungalows staat een waterzuiveringsinstallatie (of iets dergelijks) waar we de auto konden parkeren. Veel vogels vonden hier blijkbaar een goede leefomgeving: hele families roodborsttapuiten, groepjes distelvinken, grauwe gorzen en een kleine zwartkop voerden de boventoon. Vandaar gaat een zandspoor over de kaap. Op de stranden beneden zagen we zand en gesteente maar boven liepen we in een duinlandschap met alleen zand. Vermoedelijk voorziet deze bodem in andere voedingsstoffen dan bijvoorbeeld zuidelijker langs de kust, want de velden vol met cistus en armeria etc. kwamen ons inmiddels bekend voor, maar ik vond hier ook plantensoorten die we elders niet hadden gezien. Eveneens opvallend waren de vele vlinders en dat alles maakte dat ik de volgende dag graag nog eens terug wilde onder zonniger omstandigheden. Een uitgebreide foto-impressie van plantjes en vlindertjes en vogeltjes..... en zo.
We konden de verleiding goed weerstaan om naar beneden te klauteren om het scheepswrak van dichterbij te aanschouwen, beetje riskant voor deze ouwelui. de volgende dag was het vloed en was er van het strandje niet veel meer over.
Uitzicht over het Fazenda strand en de vuurtoren.
Hellingen met zeeraket en zeevenkel. Planten met vlezig blad zoals de zeevenkel, zeewinde, sedum en het grijsbladige medicago marina doen het hier goed. Hele bossen wilg-acacia's stonden naast het paadje, nergens anders gezien. .
Het is begin mei en de duinen staan volop een bloei. Hier bij Milfontes zijn het vooral de citroenkleurige schermbloemen (een wilde venkelsoort?? heb ik niet kunnen achterhalen) die opvallen; misschien omdat de planten wat hoger zijn, struikachtig. Veel planten houden het hier liever laag bij de grond zoals de eveneens gele arctotheca calendula. Deze plant komt oorspronkelijk uit zuidelijk Afrika en is waarschijnlijk met graantransporten meer naar het noorden verspreid. Ik kan wel vrolijk worden van al de geel.
Al die planten en bloemen trekken insecten en vlinders aan, vooral aan de luwe zijde van de duinen. Oranje luzernevlinders en nee, geen vlinder, maar een insect: de Iberische wimpelstaart. Prachtig!
Sedum sediforme komt net als Medicago marina inheems voor in de landen rond de Middelandse zee. Ze staat er op allerlei rotsachtige, droge plaatsen. Medicago heeft zich wereldwijd verspreid en wordt wel kustmelk of zeemaand genoemd. Dat zegt genoeg over de groeiplaatsen.
Icarusblauwtje, geen onbekende. Een andere vorm van blauw zag ik in guichelheil en ook een plantje gewone ossentong kwam ik tegen.
Harkwespen, zegt Obsidentify en misschien is die mooie bruine bij wel een gouden slakkenhuisbij. Aan de slakken zal het niet liggen, die zijn er genoeg. Een afgevlogen vuurvlindertje komt me weer bekender voor. En de oranje luzernevlinder vertoont zich vandaag in de zon in al zijn schoonheid.
Een witte kwikstaart loopt op hoge poten door het zand en zelfs gewone huismussen voelen zich hier thuis. Ik zou nog wel uren kunnen rondscharrelen met de camera, maar Rob heeft het zo langzamerhand wel gezien. Terug naar de auto, het scheepswrak wordt inmiddels overspoeld door de vloed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten