Sétubal - schiereiland Troia

We vonden het erg jammer dat we nergens meer een dolfijnentocht konden boeken. We hadden de indruk dat er maar beperkt gevaren werd. In plaats daarvan kozen we voor een tochtje over het water naar het schiereiland Troia. Het was even lekker koel op het water en vanaf de boot hadden we een mooi uitzicht op de stad en in de verte het kasteel van Palmela. 

Het eiland staat bekend om zijn mooie, brede zandstranden en gevarieerde natuur. We wilden daar een natuurwandeltochtje maken bij het binnenmeer dat aan de noordoostkant is gevormd door een waterdoorlaat van de zee. Helaas was de VVV gesloten, zodat we geen kaartje van het eiland konden bemachtigen. Op goed gevoel hebben we de weg ook wel gevonden, maar toen we eenmaal een informatiebord vonden bleek het hele begin van het gebied afgesloten te zijn vanwege bouwwerkzaamheden met o.a. een enorm parkeerterrein. We hebben een stuk over het fietspad langs de weg gelopen en zijn ergens bij een grote vleermuizentoren op goed geluk de duinen ingedoken.

Troia en met name de omgeving van Caldeira met zijn moerassen en dennenbossen kende altijd een flinke populatie van maar liefst vier verschillende vleermuizen. Ze huisden in de hoekjes en gaten van oude torens in Troia die moesten worden afgebroken. Voordat men dit deed, is deze toren gebouwd. Daarbij heeft men dezelfde betonplaten en bouwmaterialen gebruikt als in de oude torens. Niet zonder succes; drie soorten vinden hier weer een schuilplaats; wij zagen zo overdag geen tekenen van leven (ook geen uitwerpselen of zo), maar het zijn nachtdieren, dus dat zegt niets. De bezetting in de winter  schijnt hoe dan ook beter te zijn dan in de zomer.

In het ondiepe water zijn veldjes met zeegras, langs het water is een gevarieerde flora van pionierplanten terwijl de grote bomen, vooral dennen, de oudere en meer stabiele duinen begroeien. Bij onze nadering vluchtte een groep (regen)wulpen en een grote witte reiger naar de veilige overkant van het water. In de bosjes en bomen hoorden we veel zangvogels, waarbij de roodborsttapuiten alom het meest opvielen.  Het mannetje zong er op het hoogste punt op los, het vrouwtje kwam met een bek vol voer, waarop het jong - ietwat verscholen - verderop rustig zat te wachten. 

We hebben niet zo ver gelopen, omdat we ook nog iets van de stranden aan de noordkant wilden zien. Op onze wandeling naar die kant van het schiereiland, kwamen we langs de luxe vakantieflats en fraaie parken. Maar alles was zo verlaten, de winkels dicht of gesloten, dat het eigenlijk een nogal troosteloze aanblik bood. Aan de kop van het schiereiland vonden we de mooie stranden en een lange boardwalk, waar we nog een stuk gelopen hebben.

Na een ijsje in de jachthaven vonden we het mooi geweest en hadden we de pont van 17.30 uur terug naar Sétubal. Troia was voor ons geen topattractie, maar het was toch een aardig uitstapje geweest.