Voor de weg terug naar het noorden kozen we toch nog voor een klein stukje Bretagne. We hadden nog een paar dagen over. Dinard was onze bestemming, maar de beoogde camping bleek bij aankomst vol - over de telefoon had men niet al te vriendelijk geen informatie willen geven en daardoor kwamen we daar voor niets. En zo belandden we iets verderop in het dorpje Saint-Briac. Op de camping viel best iets aan te merken, maar het plaatsje was een heel leuke verrassing. Het is een vissersdorp, tegenwoordig vooral gewaardeerd door toeristen vanwege de verschillende zandstranden en de schitterende ligging aan de monding van de rivier de Frémur en de zee. Het is een aardig dorpje met een paar leuke winkels en goede verswinkels (bakkers, viswinkel, slager) rond een gezellig plein. Bouwstijl van rond 1900 herkenden we in o.a. het wat streng ogende postkantoor en een kleurig winkelpand. We slenterden door leuke steegjes en straatjes tussen natuurstenen bebloemde huizen en villa's met gesloten poorten en een heel grote Presbteriaanse kerk, die in de steigers stond. Het strak opgetrokken voormalig klooster met een moderne glazen aanbouw doet tegenwoordig dienst als gemeentehuis en mediatheek.
Maar vooral de vele chique en prachtig statige huizen boven de kust en iets buiten de dorpskern, maakten indruk op ons. En toen we een doorkijkje naar de haven kregen, snapten we waarom dit de Côte Emeraude heet. De afdaling naar de haven bood ons een fraai uitzicht over de baai en het schiereiland Nessay met het kasteel, dat eind 19e eeuw is herbouwd op de plaats van een voormalig versterkt kasteel. Nu is het een luxe hotel - op een geweldige locatie.
We hebben de omgeving met de fiets verkend door via de Balcon d'Emeraude langs het water te rijden naar de brug die de rivier overspant. Over de hoge rotsen aan de overkant bereikten we het strand de la Cerisaie.
We genoten van een strandje hier, een strandje daar, de vele mooie huizen en de rustige sfeer. In de zomer is er waarschijnlijk meer reuring . Een plaatselijke bewoner was blij dat hij weer eens rustig van zijn eigen dorp kon genieten tijdens een wandeling. Desgevraagd vertelde hij ook iets over de stoere omlijstingen van deuren en ramen van de nieuwere woningen. De oude huizen zijn gemaakt met op maat gesneden en met de hand gestapelde natuursteen. Maar dat is tegenwoordig te duur. De bouwstijl wordt op moderne wijze min of meer gekopieerd : "nouveau Breton" noemde hij deze architectuur met een brede grijns.
Lancieux was ook een aardig dorpje met een uitgestrekt en breed strand. Regen was voorspeld en donkere dreigende wolken leken die belofte te gaan inlossen. Maar wat een bof: we kregen nog alle gelegenheid om in het zonnetje een paar oesters te verschalken. Zo'n zeevakantie moesten we toch passend afsluiten! Pas later in de middag werd de voorspelling bewaarheid, maar toen konden wij al een geweldige dag terugkijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten