Arles, van Romeinen tot Van Gogh

Arles is de stad waar de kleine Rhône zich van de grote Rhǒne afscheidt, waardoor ze de driehoek naar de Middellandse Zee gaan vormen waar de Camargue haar bijzondere bestaan aan ontleedt.
Arles is de stad die wij - vele Nederlanders zeker - al snel met Vincent van Gogh associëren en dat is niet zo vreemd. In de stad is Van Gogh op vele manieren nog steeds aanwezig, o.a. in de Van Gogh route.
Maar Arles is ook een stad met een ouder verleden, waarvan vele restanten nog in ere gehouden worden. Zwervend door de gezellige straten en pleinen van de binnenstad zijn wij een stapje teruggegaan in de tijd tot in het Romeinse verleden.

Het Romeinse Amfitheater is in de loop der eeuwen voor diverse doeleinden ingericht en gebruikt, maar is in ere hersteld en staat op de Wereld Erfgoedlijst van de Unesco; het ziet er evenals dat van Nîmes geweldig uit. Het wordt ook nog steeds gebruikt o.a. voor concerten en stierengevechten. De stierengevechten hier zijn trouwens niet uit op het doden van de dieren, maar het is een behendigheids"spel" waarbij jongemannen de op de kop van de stier bevestigde versierselen, met name de rode kokarde, te pakken moeten zien te krijgen. Wij hebben zo'n spektakel zelf nog niet meegemaakt en de arena van het Romeinse theater verkeerde nu in rustige staat van afwachting,

Van bovenaf hadden we een fraai uitzicht over de stad en de rivieren.

Arles is ook de stad van de fotografie. Zo ontdekten we in een van de aangrenzende straatjes een expositie van prachtige (veelal zwartwit) portretten van bekende internationale jazz musici. De fotografe zelf was aanwezig en het was leuk om van haar iets meer te horen over haar ontmoetingen en werk.

Daarna hebben we sfeer gesnoven in het antieke theater. Er waren enkele "Romeinse" animatiemensen  bezig om het ook voor kinderen leuk te maken door bijvoorbeeld boogschieten en discus werpen. Wij hadden meer interesse voor het statische gedeelte.

Op de Place de la Republique in het hart van de stad vind je de getuigenissen van vele eeuwen historie. De granieten obelisk is afkomstig uit een Romeins circus en is in de 4e eeuw op het plein geplaatst, zo las ik ergens. Het Hotel de Ville dateert uit de 16e/17e eeuw en is gebouwd rond een toren uit de 16e eeuw. Terzijde staat de kathedraal Saint-Throphime. Ter ere van de naamgever werd de eerste kerk hier op de plaats van een voormalige Romeinse rechtszaal gebouwd en ingewijd in het jaar 606. In de navolgende eeuwen is er heel wat verbouwd aan deze kerk, maar in het west-portaal van de kerk uit de 12e eeuw zijn de banden met het Romeinse verleden nog duidelijk. Een mooi blog met foto's en meer toelichting:
http://lafrancemedievale.blogspot.nl/2015/12/arles-13-cathedrale-saint-trophime-xiie.html

Wij zijn ons bezoek aan Saint-Trophine begonnen in het bijbehorende klooster, waarvan verschillende vleugels in verschillende tijdperken zijn gebouwd. Ter plekke zijn allerlei informatiepanelen over de bouw en het gebruik van de diverse delen en latere restauratie. Op Wikipedia staat een aardige tijdlijn en beschrijving, waarnaar ik hier wil verwijzen:
https://en.wikipedia.org/wiki/Church_of_St._Trophime,_Arles

In een van de zalen van het klooster worden zeven wandtapijten uit de late 17e eeuw tentoongesteld die het verhaal uitbeelden van de eerste kruistocht onder leiding van Godfried van Bouillon. Een trappenhuis leidt naar een hogere etage die toegang geeft tot de gaanderij die uitzicht geeft op de binnenhof en de daken en toren.

Wij hebben zo lang in het mooie klooster rondgelopen dat we bijzonder aan een lunch toe waren en niet meer de kathedraal hebben bezocht. Een glaasje vin de sables en het beroemde stierenvlees behoren uiteindelijk ook tot de plaatselijke geneugten, waaraan je je als toerist een keer moet overgeven en dat was beslist geen straf!

Voor een ondergronds uitstapje naar het Romeinse verleden daalden we af naar de Cryptoporticus, een overdekte galerij die de basis vormde voor het vroegere forum. Deze gangen liggen in de vorm van een hoefijzer gedeeltelijk onder het gemeentehuis. Van het forum zelf is niets bewaard gebleven.

Via de zonnige straten en pleinen van het hedendaagse Arles bereikten we de Thermen van Constantijn, in het noorden van de stad vlakbij de huidige stadsmuur.

Deze thermen zijn gebouwd aan het begin van de 4e eeuw en gedeeltelijk blootgelegd en gerestaureerd. Op onze combikaart konden we zo doorlopen. Er is nog minstens één ander badcomplex gevonden, zo lazen we hier; dat ligt onder de obelisk op de Place de la Republique, maar is voor zover wij weten niet toegankelijk.

Romeinen wisselden heet-, lauw- en koudwater baden af. Rob staat op de foto in het warme-bad-gedeelte. Verwarming vond plaats door vuurplaatsen vanwaar de warmte onder de vloeren naar de verschillende ruimten werd geleid. Hier en daar staan er nog stapeltjes tegels die voor deze hypocaustes werden gebruikt. Ook hier geven informatiepanelen uitgebreid toelichting aan de bezoekers. In Rome en Bath waren we al eerder onder de indruk gekomen van de bouw en techniek van de Romeinse badhuizen (https://renrbritain.blogspot.nl/2016/08/bath-historisch-en-levendig.html). Andere delen van deze thermen in Arles liggen nog onder de latere huizenbebouwing.

We zijn in Arles begonnen met Van Gogh en we eindigen ermee. Het Espace Van Gogh is als ziekenhuis gebouwd in de 16e eeuw en heeft als zodanig dienst gedaan tot in de 20e eeuw. Hier is Van Gogh geweest nadat hij zijn oor heeft afgesneden. Tegenwoordig worden de ruimtes gebruikt voor exposities en winkeltjes. De binnentuin is zoveel mogelijk ingericht naar het schilderij "Le Jardin de l'Hôtel de Dieu". 

Tip: koop een Pass du Monuments als je verschillende musea en andere bezienswaardigheden wilt bezoeken. Het is een soort combikaart die je uitgaven en eventuele rijen voor de kassa beperkt.
Nog een aardige website over Arles tot slot: https://ceze.fr/arles