Op een dag zijn we door de heuvels naar Alanya gereden en vandaar het Taurusgebergte in naar de Sapadere Canyon, een diepe kloof met watervallen in een prachtige natuur. Het achterland van de kust met verschillende soorten tuinbouw en dorpen en een neerkijkje op de vele hoogbouw beneden ons was boeiend en we genoten van de tocht door de bergen. Een smal weggetje, mooie vergezichten, schone lucht, stilte en her en der huizen tegen de hellingen en verspreide dorpjes.
Aan het eind van de route bereikten we de visvijvers en uitspanningen die de toeristische trekpleister met de watervallen markeerden. Daaraan wijden we een apart blogbericht.
Na de watervallen en een kopje koffie op het terras aldaar reden we dezelfde weg terug, maar nu stapten we even uit bij het dorp in het dal waar de witte minaret met de in de zon schitterende blauwe punt van verre opviel en een zekere aantrekkingskracht uitoefende.
Door het dorp stroomde het riviertje waar een restaurant de plek van de oude watermolen had ingenomen. Van de inrichting van de molen was weinig meer over en alle horeca was gesloten. Einde seizoen. Het was er bijzonder stil.
Elders in de vallei bij een wegsplitsing waren twee restaurants wel in bedrijf en kregen we de kans om een hapje te nuttigen.
Heerlijke gözleme, een soort vers gebakken pannenkoekjes gevuld met een smakelijk kruiden-kaasmengsel. De kachel werd opgestookt en er werd met enthousiasme gewerkt. Buiten aan de achterzijde zat een andere mevrouw te midden van kratten vol, pepers schoon te maken, de handen rood van de verse pepers en vol zaadjes! Langs de weg naast de rivier was een meisje in de weer met peperstrengen, die daar blijkbaar hingen te drogen.
Terwijl onze gözleme werden bereid had ik even gelegenheid om naast het restaurant een kijkje in de moestuin en bij de buren te nemen. Limoenen en sinaasappelen begonnen enigszins te kleuren, de granaatappels waren rijp voor de oogst. We hebben hier en daar granaatappelbomen blozend rood vol fruit gezien, een lust voor het oog.
Vriendelijke, gastvrije mensen en we kregen alle vier nog een granaatappel mee ook!
Bij Alanya daalden we over smalle weggetjes af door bananenplantages naar de zee.
We vingen een glimp van het levendige stadsgewoel op toen we omhoog naar de oude burcht reden, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden over de stad en - hoger nog - over de oude vestingmuren en de omringende zee.
Een koel glas bier en een prachtig uitzicht op de stad in de ondergaande zon vormde een mooie afsluiting van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten