Een mooie dag in Mâcon

We hadden het plan om onze Frankrijk-vakantie af te sluiten met een paar dagen Dijon. Maar helaas bleek de camping ter plaatse de komende week geheel vol, evenals de iets zuidelijker gelegen camping in Beaune. En zo besloten we Mâcon als tussenstop terug naar het noorden te nemen. Nog geen 300 km vanuit Tulette, dus we konden de voortent rustig laten drogen in de ochtendzon en deze definitief inpakken voordat we vertrokken.  Hoewel we onderweg nog wel regen hebben gehad en we niet droog bleven bij het plaatsen van de caravan op onze nieuwe plek, hield de nattigheid niet aan. 's Avonds reden we in de ondergaande zon naar Chevagny-les-Chevrières, waar we in L'Impala des Vignes een prima restaurant hadden gevonden. De volgende morgen konden we vanaf de camping op de fiets in het zonnetje Mâcon verkennen. De camping van Mâcon ligt aan de rand van de stad naast een bedrijventerrein, niet ver van de Autoroute en op zo'n 500 m van de Saône. Na een klein stukje over het bedrijventerrein fietsten we langs een plezierhaven en door een (sport)park, vervolgens over het fietspad langs de rivier naar de stad. 

Nog voor het ontstaan van de stad was hier ergens een doorwaadbare plaats in de Saône. De Romeinen hebben er bij hun verovering van Gallië een houten brug gebouwd, maar het duurde tot de 11e eeuw voordat een stenen brug de rivier overspande. Overigens met slechts 6 bogen. Versteviging en verlenging van de brug vond waarschijnlijk in de 16e eeuw plaats. Tegenwoordig telt de Pont Saint-Laurent 12 bogen. 

Eenmaal onder de brug door fietsten we omhoog naar de kade met een fraai aangelegd park en statige huizen en uitnodigende terrassen aan de overzijde van de Quai Lamartine.

Onze oversteek bracht ons rechtstreeks in het centrum van de stad en bij de VVV, waar we een gratis stadsplattegrond met informatie en wandelroutes langs verschillende hoogtepunten kregen. Op het Place St. Pierre hebben we onze fietsen gestald, voordat we te voet verder gingen. En eerst hebben we nog even meegenoten van de uitbundige vrolijkheid toen een kersvers bruidspaar het gemeentehuis verliet. Dit bruidspaar zou de Saint Pierre de Mâcon aan de andere kant van het plein niet nodig hebben. Wij hebben de kerk wel een kort bezoek gebracht. Het is het grootste religieuze gebouw van Mâcon en is gebouwd in de 19e eeuw in neoromaanse stijl. De kerk is verdeeld in een middenschip en twee zijbeuken. In het koor staat een modern altaar van de beeldend kunstenaar Philippe Kaeppelin met daarboven een Grieks kruis. In de kapellen vonden we o.a. grote beeldende fresco's. Mooie glas-in-loodramen.

Via enkele leuke winkelstraten kwamen we bij het Maison de Bois - het houten huis, het moge duidelijk zijn. Gebouwd tussen 1490-1510 is het ongetwijfeld het oudste en zeker het beroemdste huis van de stad. Blijf even stilstaan voor deze rijk versierde gevels met pikante details! Het zonnige plein is gevuld met gezellige terrassen. Daar zouden we aan het eind van onze rondwandeling voor een late lunch terugkomen.

De Rue Dombey voerde ons naar de oude markthallen en daarachter de Vieux Saint-Vincent, of wat daarvan overgebleven is na de Franse Revolutie. In ieder geval de twee mooie torens. Op dat moment was het gebouw gesloten voor bezoek.

Achterom liepen we en kwamen we via een trap op het Plateau de Baille, waar we het Musée des Ursulines ontdekten. Het is een voormalig 17e eeuws klooster, waarin nu een museum is gevestigd met een zeer gevarieerde collectie van antieke voorwerpen tot Hollandse meesters en ook moderne kunst. We hadden een bezoek zeker de moeite waard gevonden, maar jammer genoeg voor ons zaten de beheerders van het museum lekker te lunchen onder de arcaden.

Langs het Palais de Justice kwamen we in het Square de la Paix. Aan de ene kant van het park zien we het Hôtel Dieu, aan de andere kant staat de Cathédrale Saint-Vincent. De oorsprong van dit plein gaat terug tot 1627 door de uitbreiding van de stadsmuren. Na afbraak van de wallen in de 19e eeuw ontstond dit plein. Het werd oefenterrein voor soldaten "Place des Armes". Na de Eerste Wereldoorlog werd het "Square de la Paix". De tuinen van het vredesplein ademen rust en gemoedelijkheid, alle pais en vree. Er is een oorlogsmonument en een Bevrijdingsboom, geplant op 4 september 1945 ter viering van de eerste verjaardag van de bevrijding van Macon. De boom is een kopje kleiner, wij vieren nog altijd onze vrijheid.

De église cathédrale Saint-Vincent is gebouwd ter vervanging van de oude Saint-Vincent, waar we eerder langs gekomen waren. Deze kerk is gebouwd begin 19e eeuw, neoklassieke stijl, gefinancierd door Napoleon. Het schilderij van de kruisiging is van David. Er is een serie prachtige glas-in-lood-ramen, geïnstalleerd in 1860.

Wij trokken de deur weer achter ons dicht om via via naar de aanlokkelijke terrasjes bij het Houten Huis te lopen. Na een lekkere lunch konden we een omwegwandeling terug naar onze fietsen wel weer aan. Terugfietsen was een genoegen, maar we gingen niet terug naar de camping dan nadat we het nabijgelegen Maison Mâconnaise des Vins met een bezoek hadden vereerd. Het wijnhuis van Mâcon heeft een cave waar verschillende wijnen voor dégustation in aanmerking komen, en de wijnen van het huis kun je natuurlijk ook proeven in het aanpalende en bijbehorende restaurant. We hebben onder enthousiaste begeleiding verschillende wijnen kunnen proeven. De dozen wijn die we hebben gekocht konden niet in de fietstassen mee, maar werden diezelfde avond keurig voor ons op de receptie van de camping bezorgd, terwijl wij van een heerlijk en gezellig diner in hun restaurant genoten. We zouden de volgende dag nog in Thionville overnachten, maar Mâcon was wel de echte afsluiter van de vakantie. Een fijne afsluiter in een niet spectaculaire, maar wel leuke en vriendelijke stad, mooi gelegen aan de Saône.