Als de ochtendmist was opgetrokken, konden we de Moorse vesting vanuit ons slaapkamerraam op de hoge heuvel zien liggen. Dominant en indrukwekkend, dus dat was een must-go.
Een paar verse broodjes van onze warme buurbakker en een sapje en kaasje van de buurtsuper stonden garant voor een lekker ontbijtje als start van een flinke stap-dag. We hebben e-tickets geboekt voor Castelo dos Muros en Pena Palace. Dat scheelt een paar rijen wachten! Bij het station vertrekt ieder half uur de hop-on-hop-off bus 434 naar deze musea, waar je met de eigen auto niet komen kunt. Toeristen staan voor de bus in de rij, dus zorg dat je op tijd bent, als je aan tijd gebonden bent. Te voet is het een stevige klim en de bus doet ongeveer een half uur over de smalle kronkelweg omhoog. In het paleis van Pena zouden we helaas pas vrijdagochtend terecht kunnen, dus moesten we deze trip splitsen. Toen we om 11.30 uur aankwamen, bleek het hier nog helemaal niet zo druk te zijn. In alle rust konden we over schaduwrijke paden door de bossen omhoog naar de muren van de burcht lopen.
De vesting is tijdens de Moorse bezetting van het Iberisch schiereiland gebouwd rond de 10e eeuw. Het was zo nabij Lissabon een strategisch punt als uitkijkpost naar de Atlantische oceaan. Tijdens de Reconquista werd het kasteel in 1147 op de Moren veroverd. In 1154 gaf koning Sancho I de eerste opdracht tot een herstel van de ruïnes. Ook werd een kerk binnen de muren gebouwd. In navolgende tijden raakte het kasteel in onbruik en verval. In 1830 begon onder koning Ferdinand II een grootschalige renovatie van de burcht en het bos.
In het park vind je de restanten en reconstructies van overblijfselen uit de verschillende perioden: de kapel, begraafplaatsen, fundamenten van huizen uit de islamitische tijd en ondergrondse silo's uit de prehistorische en/of Moorse perioden, toegelicht d.m.v. informatiepanelen. In de kapel is een tentoonstelling van archeologische vondsten en een toelichtende film over de opgravingen en een maquette. Inmiddels bereikten wij de toegangspoort.
Hierachter bevinden zich een bescheiden restaurant met terras en toiletten - om het praktische deel ook maar een plaats te geven. Daaronder bevindt zich nog steeds de cisterne, een waterreservoir van ongeveer 600 m3, waarvan de eerste bouw waarschijnlijk teruggaat tot de 13e eeuw.
Van hier klommen we verder totdat we de buitenste muren van de burcht bereikten. De muren slingeren zich rond de berg en hebben een totale lengte van zo'n 450m. Wij vonden het de moeite van het beklimmen meer dan waard. Je beleeft een stuk historie en hebt een geweldig uitzicht over Sintra en omgeving - bij helder weer tot aan de kust. En dat was natuurlijk precies de bedoeling!
Het ene moment keken we nog tegen de indrukwekkende muur op, het andere moment - na wat stevig klimwerk aan tegenovergestelde zijde - keken we erop neer. En op een volgende berg torende het kasteel van Pena heel herkenbaar boven alles uit.
We hebben er een kilo af en wat pijnlijke voeten bij gekregen, maar we hebben de weg terug over het voetpad naar het oude centrum van Sintra gelopen. Dalen vergt minder energie dan klimmen, maar is niet persé gemakkelijker! Eenmaal beneden passeerden we het kerkje van Săo Miguel en het huis waarin Hans Christiaan Andersen in 1866 een tijd heeft gewoond. De straat die ons omlaag naar de bedrijvige oude straatjes van Sintra leidde, bood een mooi uitzicht op het Paleis van Sintra met zijn kenmerkende witte torens en de fraaie toren van het stadhuis .
Het is geen wonder dat zoveel toeristen hier graag komen. Het oude Sintra ligt tegen de berg gebouwd en is met zijn wirwar aan kleine, smalle straatjes met tal van leuke regionaal getinte winkeltjes, terrasjes, restaurants en tapasbars een kleurrijk plaatsje. Wij hebben er kort rondgezworven en in een klein proeflokaal van portwijnen een heerlijk tapasplankje met streekkazen en worst als lunch genoten, voordat we over de kleine keitjes naar het lager gelegen centrum kuierden.
Er restte ons nog voldoende tijd voor de Quinta da Regaleira. De riksja's wimpelden we af, we waren vandaag niet kapot te krijgen en zo liepen we naar het volgende hoogtepunt. Dat moet je vrij letterlijk nemen, want ook naar dit paleis leidde de weg weer een stuk omhoog. Veel foto's van dit bijzondere paleis en vooral bijzondere park. Ga met ons mee naar het volgende blog. Sintra en de Quinta da Regaleira
Geen opmerkingen:
Een reactie posten