Van Coïmbra naar Aveiro over de snelweg was ongeveer een uur rijden. Veel te vroeg om al bij het hotel aan te kloppen, dus we zijn doorgereden naar het centrum van Aveiro. We hadden geen idee waar we wezen moesten, maar op de kade S. Roqua vonden we een vrije parkeerplaats. Aan de andere kant van het kanaal bleek een groot parkeerterrein, maar de afslag daarvoor hadden we blijkbaar gemist. We stonden hier echter prima voor een aantal vissers- en zoutpakhuizen en volgden de voetgangersbordjes naar het centrum. Het is leuk om vanaf de hoge fietsbrug neer te kijken op de kade en het kanaal waar de moliceiro's af en aan varen. Als je weet dat Aveiro wel het Venetië van Portugal wordt genoemd, is het geen verrassing dat het ook bijzonder toeristisch is. Maar eén en andermaal: het is mei en de drukte van het toeristenseizoen is nog niet begonnen.
Zo kwamen we in het binnenhaventje bij de vismarkt en de wijk Beira Mar. Hier waren de straatjes met oude visserswoningen, waar nu het uitgaansleven in alle facetten plaatsvindt. Een kopje koffie bij hotel Central met zijn opvallend ronde hoekengevel voldeed op dat moment prima voor ons. Het idee om een eerste indruk van Aveiro te krijgen in een moliceiro trok ons wel aan. We zouden de voeten sparen en bovendien behoort een tochtje door de kanalen van Aveiro op een van de kleurrijke boten, die vroeger voor het vervoer van zeewier werden gebruikt, tot de toeristische hoogtepunten. Niet te missen dus! Daarvoor liepen we nog een stukje verder door naar het centrum. Tegenover het toeristenbureau stapten we op een van de vele boten.
De motor van de boot had meer energie dan onze gastheer, hoewel die er wel de pret probeerde in te houden. Maar het was een leuke tocht. De bruggetjes met de duizenden lintjes die wapperden in de wind, de statige huizen langs de kade, de voormalige keramiekfabriek, de zoutpakhuizen - leuk om te zien en mee te maken. De volgende dag hebben we 's middags nog een poos op ons gemak rondgelopen en gefietst (gratis gemeentefiets "buga") o.a. om de rijk gedecoreerde Art Nouveau huizen te bewonderen en het mooie station. Met al die fraaie gebouwen, pleinen, beelden, leuke winkels, terrassen en tal van heerlijkheden heeft Aveiro toch ook een eigen sfeer weten te behouden en wij vonden het wel heel leuk.
"Atita", muurschildering onder een van de bruggen door street artist
Fabio Carneiro
Bij de aanlegplaats voor de Praça Humberto Delgado stapten we weer aan wal om te voet verder te gaan. Op de hoeken van de brug over de kanalen staan vier bronzen figuren, die de tradities van Aveiro verbeelden. Aan één kant een man- en vrouwbeeld in de kleding van de vissers/zoutwinners. Aan de andere kant twee figuren die gelieerd zijn aan de traditionele feesten van Aveiro: een vrouw met bloemen en een vuurwerkafsteker.
 |
Pr. Melo Freitas
|
Een pleintje verderop het beeld van een zoutwinner. Wij genoten een tapastafel. Het is goed toeven in Aveiro!
In het Museu Arte Nova op de kade kun je een routekaartje langs de de belangrijkste Art Nouveau gebouwen krijgen. Het museum zelf is gratis toegankelijk.
Ook in armoedig ogende achteraf-straatjes valt altijd wel weer iets moois te ontdekken. Het behoefde echter wel een flinke onderhoudsbeurt. Overigens werden er verschillende straten in Aveiro behoorlijk op de schop genomen en panden in steigers en verpakking duidden op renovatie.
In de loop van de volgende middag hebben we een stuk van de stad op de buka verkend. Je mag er het centrum van de stad niet mee uit en ze moeten op tijd weer terug zijn, maar het was twee uurtjes een heerlijk hulpmiddel.
Het Forum van Aveiro is een veelzijdig winkelcentrum in moderne architectuur, die zich prima voegt in de moderne omgeving op de andere oever. De brug over het Cojo kanaal wordt de Bridge of the Friendship Ribbons genoemd. In 2014 begonnen twee studenten van de universiteit lintjes met vriendschapsboodschappen te binden aan de leuningen van de brug. Het is een gewaardeerd gebruik geworden. Iedereen die Aveiro een warm hart toedraagt, kan een lintje achterlaten.
Niet alleen in sculpturen, maar ook in de tegeltableaus van het station (1864) worden de regionale geschiedenis en tradities van Aveiro levend gehouden. Terug naar het centrum en de andere kant van het water, vonden we de kathedraal. De kerk vindt zijn oorsprong in 1423, de voorgevel is in 1719 gerenoveerd in barokke stijl. Via een paar straten verder kwamen we bij een andere kerk:
de Misericordia. Oorspronkelijk 16/17e eeuw. Het fraaie tegelwerk op de voorgevel dateert van 1867.
Na inlevering van onze fietsen keerden we terug naar de auto, die we deze tweede dag op de grote parkeerplaats hadden gezet. De fiets-loopbrug over de drie kanalen dateert van 2006. Oud en nieuw, het bestaat hier allemaal naast elkaar en op een heel aardige manier.
Dit keer hadden we een hotelkamer met ontbijt in een quintas, een soort buitenhuis of landhuis gebruikt als vakantievilla. Het huis was gelegen in de buitenwijken van Aveiro, te ver van het centrum voor de fiets. Wel tegenover het voetbalstadion, waar op iedere lichtmast een ooievaarsnest was en waar 's avonds de jongste jeugd trainde - en dat verschilt in niets van Nederland: met z'n allen op een kluitje achter de bal aan! Vanaf ons balkon kon ik een stel ooievaars goed in beeld krijgen. Een Zwarte Wouw liet zich ook geregeld zien en kwam op zeker moment met een prooi (rat?) in de klauwen voorbij vliegen.
Aanvullende informatie over Aveiro en de Art Nouveau:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten