Tot we bij Covilho aansluiting vonden op de snelweg, reden we van
Belmonte over de N18 door kleine dorpjes en voornamelijk landbouwgebied aan de voet van de Serra da Estrela. Ons hotel in
Castelo Branco liet zich met behulp van Google maps moeiteloos vinden in een buitenwijk van de stad. Het was echter nog veel te vroeg om in de checken, zodat we zijn doorgereden naar de stad. Castelo Branco staat bekend om zijn traditioneel geborduurde spreien, de "colchas". De patronen daarvan zijn overal in de stad terug te vinden tot in het plaveisel van de straten - dan wel in zwart-wit. Het museum in het voormalige bisschoppelijke paleis laat meer zien van de textielindustrie en de tradities daarin. Wij hebben het museum niet bezocht maar wel de vroegere bisschoppelijke tuinen, grenzend aan het paleis. Vanaf de straat keken we in de met buxushagen strak vormgegeven voortuin, begrensd door een muur met fraaie azulejos. Aan de andere kant van de straat keken we uit over een groot, ruim opgezet park met vijvers en fonteinen. Dit Parque da Cidade heeft de plaats ingenomen van de vroegere moestuin van het paleis.
De
Jardim de Paço Episcopal werd in het begin van de 18e eeuw aangelegd in opdracht van bisschop João de Mendonça en is een mooi voorbeeld van de Portugese barokke tuinarchitectuur. De tuin is in terrassen gebouwd met vijvers, fonteinen, een waterval en veel strak geschoren buxushagen. Het "Meer van de Kronen" is een hoeksteen van de tuin. Vanuit deze tank werden alle vijvers en fonteinen van water voorzien.
l
Het Meer van de Kronen wordt geflankeerd door een bordes dat uitkijkt over de hoofdtuin met de buxushagen. Dit bordes geeft enerzijds uit op de Trap der Koningen en aan de andere kant op de Trap der Profeten. Via de Trap der Profeten kom je op het bovenste bordes, waar de Mozes Waterval en de grote tank zich bevinden. Vanaf dit hoge deel heb je bovendien een mooi overzicht over de hele tuin en de architectuur ervan.
De Jardim is gedurende lange perioden verlaten geweest. Waarschijnlijk is bij latere herstelwerkzaamheden wel het een en ander veranderd, maar voornamelijk op het niveau van het ontwerp van de buxushagen en de plaatsing van de beelden in het centrale gedeelte van de tuin. Wezenlijk is er echter niets gewijzigd in het oorspronkelijke ontwerp. De granieten figuren die de buxustuin sieren staan voor menselijke waarden zoals matigheid, hoop en liefdadigheid, voor verschillende werelddelen, voor elementen van tijd zoals Zodiac, de seizoenen en tenslotte voor het einde der mensen in de vorm van de dood, de Engel des oordeels, hemel en hel.
De tuinen liggen iets buiten het centrum. Te voet zijn we richting kathedraal gelopen, waarbij we een kruisbeeld in de touwvorm van de manuelijnse stijl passeerden. De gevel van de kathedraal oogde daarentegen strak en sober; in plaats van de kerk hebben we een terrasje op het plein bezocht en dat was wel zo prettig. Verder oefende de stad niet een bijzondere aantrekkingskracht op ons uit, maar het was een prettige tussenstop om de afstand naar Evora te overbruggen.
In Hotel Boutique a Esplanada hadden we een fijne ruime kamer. Het hotel is niet zo bijzonder als de toevoeging Boutique doet vermoeden, maar er was een tuin met zitjes en we hadden een balkonnetje waar we een glaasje wijn en 's ochtends ons ontbijtje konden genieten in het zonnetje. Bovendien was er zeer nabij een wasserette (heel fijn na twee weken!) met daarnaast een café om eventuele wachttijd aangenaam door te brengen. Zo hebben we de rest van de middag zeer nuttig doorgebracht en de dag afgesloten in een aardig restaurant met traditionele Portugese keuken (zeer grote porties!) ergens de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten