Vanuit Guarda zuidwaarts naar Castelo Branco is zo'n 120 km. Dat stelde ons in de gelegenheid om in het oude Belmonte een tussenstop te maken. Het is een van de "12 historische dorpen" in de Beiras-regio. Reeds in 1199 kreeg dit plaatsje van D. Sancho I stadsrechten. Het kasteel is in de 13e eeuw gebouwd door bisschop D. Egas Fafes. In 1446 schonk koning Afonso V het kasteel aan Fernão Cabral wegens bijzondere verdiensten en zo werd de latere ontdekkingsreiziger Pedro Álvares Cabral hier geboren. Niet ver van de grens met Spanje was de burcht van Belmonte echt een stoer verdedigingskasteel. De Torre de Menagem was voor de vijand de laatste te nemen horde. Maar de toegang lag niet zoals tegenwoordig comfortabel gelijkvloers, maar op een hogere verdieping, alleen te bereiken via een trap die omhooggetrokken kon worden. Er zijn in de loop der tijd wel meer veranderingen in het kasteel aangebracht, zoals het manuelijnse venster in de muur naast de toren. In de late 17e eeuw heeft een grote brand deze vleugel van het kasteel verwoest, waarna het verlaten werd. Het kasteel is te bezoeken, je kunt over de muren lopen en de toren kan beklommen worden. Wij vonden niet bijzonder spectaculair, maar het levert een geweldig uitzicht op naar alle richtingen.
Tegenover de ingang van het kasteel staan twee kleine gebouwtjes. De eerste is een romaans-gotisch kerkje gewijd aan de heilige Tiago. De andere is het panthéon van de familie Cabral; aan weerszijden van de deur zijn wapenstenen, o.a. met het wapen van de familie Cabral: twee geiten. (cabra=geit).
Uitzicht ook op de Joodse wijk buiten de muren onder de burcht. In tegenstelling tot in Guarda troffen we hier wel een nog steeds levendig Joods stadsdeel aan: bloemrijke en goed verzorgde straatjes en behalve een synagoge nog tal van andere blijken van het Joodse leven. Van een aardige heer mochten we een kijkje in zijn serre nemen. een oude dame op de trap voor haar deur gebaarde me opgewonden in druk Portugees waar ik mijn man kon vinden - althans zo begreep ik dat. Maar haar dochter onderaan de trap maakte me breed lachend duidelijk dat ik dat met een korreltje zout moest nemen: moeders was zelf de weg een beetje kwijt! Leuke momenten.
In de 15e eeuw groeide de Joodse gemeenschap in deze wijk Bairro de Maroccos als gevolg van de inquisitie in Castilië totdat ze in 1498 ook in Portugal vervolgd zouden worden als ze zich niet tot het christendom bekeerden. In het geheim hielden vele joden zich in de beslotenheid van hun eigen huis aan hun eigen tradities (Maranen). Sinds de tolerantie jegens de joden eind 20e eeuw is toegenomen, is de sfeer weer opener en worden de joodse tradities ook in de synagoge weer voortgezet. Er is een joods museum waar de historie van deze bevolkingsgroep in Belmonte wordt toegelicht. Ook in het buitenland heeft men dit stukje Belmonte ontdekt. Een bus toeristen uit Israël volgde hun reisleider naar de synagoge en bevolkte even later het terras van een aardig café waar ook wij van een espresso genoten hebben.
https://portugaltravelguide.com/belmonte/
https://www.theportugalnews.com/nl/nieuws/2022-10-04/de-verborgen-geschiedenis-van-belmonte/70819
Geen opmerkingen:
Een reactie posten