Achter de roze barokke gevel van het Palácio Foz hadden we op onze eerste dag al de VVV gevonden. Daarnaast trok de mooie art déco-gevel van het Teatro Eden dit keer onze aandacht.
Vandaar kwamen we bijna vanzelf op het Rossio-plein, zo genoemd naar het Rossiostation. De gevel van het stationsgebouw met de ronde toegangspoorten zette me op het verkeerde been, want ik meende eerst dat dit een theater was. Er is hier wel degelijk een theater, maar dat staat aan een andere kant van het plein.
Het golvenpatroon van de zwart-witte steenmozaïeken van het plein staan voor het samenvloeien van de Taag en de Atlantische Oceaan. In 2017 is een monument opgericht als eerbetoon aan de stratenmakers die de stad van zulk fraai plaveisel hebben voorzien.
Achter de fontein van het Rossio plein zagen we al het silhouet van de Santa Justa lift en het Carmoklooster. Lissabon wordt wel de Stad van de Zeven Heuvels genoemd, vanwege de steile heuvels waartegen de stad is gebouwd. Om die hoogtes voor de inwoners te overbruggen zijn er in de stad vele "liften" gebouwd. Daarvan zijn nog de drie funiculars / kabelbanen over en deze Santa Justa lift. Ze zijn van dezelfde bouwer, nl. de Portugese ingenieur Raoul Mesnier du Ponsard, een leerling van Gustav Eiffel. Deze lift vormt de verbinding tussen de Baixa en Bairro Alto. Het is niet alleen de lift, maar ook een loopbrug over de winkelstraten naar het hoger gelegen Largo do Carmo. Er stond een lange rij; wij zijn gaan lopen.
Het Carmoklooster is deels een ruïne als gevolg van de aardbeving van 1755, maar is tegenwoordig een museum, dat wij zeker bezocht zouden hebben als we meer tijd hadden gehad. Niet alleen vanwege het gebouw, maar ook de collectie die een breed deel van de Portugese geschiedenis vertegenwoordigt.
Dat het hoofdkwartier van de Guarda Nacional Republicana in een ander deel van het klooster gevestigd is, schijnt een indirect gevolg te zijn van de Anjerrevolutie van 1974. Overigens is het Carmoplein goed toeven: gezellige terrasjes, mooie bomen, wat winkeltjes en een mooie drinkwaterfontein van eind 18e eeuw.
Statische beelden: de wacht voor de Portugese marechaussee en een hommage aan de kaartjesknipper. Wij zwierven nog wat door de straten en trappenstegen van de Bairro Alto voordat we teruggingen naar het hotel.
Terug langs de mooie winkels van de benedenstad en nog één keer langs restaurant Quermesse, valkbij ons hotel, waar we twee keer heerlijk en gezellig gegeten hebben. Toen was het tijd voor de taxi naar de luchthaven, we moesten er zekerheidshalve vroeg zijn. L' histoire se repète. De vorige dag was het ook daar een chaos geweest als gevolg van stakingen, van de douane meen ik. Maar gelukkig was dat nu niet aan de orde. We zijn vlot geholpen en keurig op tijd vertrokken. Vaarwel Lissabon.
Tot ziens Portugal. Als het aan ons ligt, komen we snel weer terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten