Op weg door Alentejo Baixo en het natuurpark van de Guadiana vallei

Voorbij Béja kozen we voor de N122 naar het zuiden. Deze gaat voor een deel door het natuurpark van de Guadianavallei. 

De Guadiana is een grote rivier die vanuit Spanje (bij Badajoz) ter hoogte van Elvas in de Alentejo Portugal binnenstroomt. Ten zuiden van Béja heeft de rivier zijn naam gegeven aan het ca. 70.000 ha grote natuurpark. Mértola ligt in het zuidoosten van het park en is de grootste stad in de regio. Vanaf de zuidgrens van het park vormt de Guadiana een natuurlijke grens met Spanje tot de monding in de Middellandse Zee. We reden door een prachtige streek van glooiende heuvels met ooievaarsnesten, bloeiende bomen, bloemen en cactussen. 

Riviertjes slingerden zich als groen en roze linten van de hellingen naar omlaag - roze van de vele oleanders die zich daar blijkbaar op hun plaats voelden. Waarschuwingsborden voor overstekende lynxen maanden tot voorzichtig rijden.

In Mértola was een of andere happening, waarvoor het dorp was afgesloten en het autoverkeer werd omgeleid. We hebben het stadje niet meer bezocht, maar zijn wel even gestopt bij het grote viaduct voor we weer verder de bergen in reden. De rivier de Oeiras mondt hier uit in de Guadiana en een informatiebord wees op de aanwezigheid van een oude riviermolen beneden aan de oever. 

Opnieuw reden we verder, maar bij de brug over een volgend riviertje konden we gemakkelijk naar het water afdalen en hebben we rust genomen voor een picknick en natuurgenieten.

Iets ten zuiden van het natuurpark begint de IC27, de snelweg naar de Algarve. Deze geeft bij Castro Marim uit op de A22 langs de zuidkust. Aan het eind van de middag vonden we ons appartement in Santa Luzia, waar we 4 nachten zouden verblijven.

Het stuwmeer van Odeleite. Uitzicht vanaf het terras van restaurant BelaVista, de moeite waard om even de afslag te nemen en een heerlijke koffie en snack te nuttigen.

Santa Luzia was niet ver meer!