Dijon dl. 1 - 17 en 18 september

Dijon. Hoe vaak zijn we niet langs deze stad gereden op weg naar het zuiden of terug naar het noorden, zonder er echt aandacht aan te schenken?! Vorig jaar wilden we op de terugweg een paar dagen in de stad blijven, maar toen kregen we nul op request op ons telefoontje bij de camping: geen ruimte meer! Dit jaar hadden we meer geluk en konden we onze Loir/Loire vakantie afsluiten in de hoofdstad van de Bourgogne. Camping du Lac Kir ligt aan een klein riviertje en dankt zijn naam aan het naastgelegen meer. Mede daardoor is het een prettige omgeving om te verblijven. Via het lommerrijke fietspad langs het riviertje kom je bovendien heel relaxed in een ommezien bij het stadscentrum. 

 

Een van de monumenten die we beslist wilden zien was de Mozesput van de van oorsprong Haarlemse beeldhouwer Claus Sluter. Tot onze verrassing bleek de locatie vlakbij de camping te zijn en we boften geweldig want dit weekend van 17-18 september was Open Monumentenweekend, waardoor de toegang vrij was en er pas na zessen werd gesloten. We waren daardoor bijna de enigen en hadden nog ruim een half uur om dit prachtige beeldhouwwerk te bewonderen. 

De volgende dag vonden we een standbeeld van Claus Sluter zelf naast de ingang van de toren van het Paleis van de hertogen. In het midden van het Palais des Ducs troffen we de VVV aan, in de rechtervleugel bevindt zich het Musée des Beaux-Arts, links aan de overzijde van het binnenplein het gemeentehuis.

Het museum omvat een prachtige collectie religieuze en wereldlijke kunst, die in vele bronnen vermeld en getoond worden. Ik wil volstaan met een paar foto's van de Bourgondische vorsten, zoals we die al uit onze geschiedenisboeken van school kenden en anders wel van het boek over de Bourgondiërs van Bart van Loo. Als je de portretten in het museum ziet, is het bijna of je een paar oude bekenden tegenkomt! Vele kunstwerken maakten indruk op ons, maar de praalgraven van Filips de Stoute, Jan zonder Vrees en Margaretha van Beieren (Claus Sluter e.a.) toch wel in het bijzonder.

Dankzij het Open Monumentenweekend was het Palais des États aan de linkerkant van het binnenplein eveneens vrij toegankelijk. Het trappenhuis met fraaie en symbolische decoraties en de brede stenen trap met een opengewerkte balustrade - de Escalier des États - gaven uit op de Salle des Etats. Rijk beschilderde plafonds en kroonlijsten met een regionale thematiek zoals de medaillons met de cyclus van de wijnbouw en op de muren de namen van Bourgondische steden markeren deze Statenzaal. Daarachter bevonden zich nog fraaie salons en werkvertrekken en de raadszaal.

Via de Escalier d'Honneur verlieten we het voormalig hertogelijk paleis. Het werd hoog tijd voor een authentiek Bourgondisch hapje in het zonnetje op de Place de la Liberation. Aldus versterkt en uitgerust struinden we verder in de omgeving van de kerk en de Place de la Liberation en we namen de gelegenheid te baat om nog enkele open monumenten te bezoeken. 

 

Iets verder vonden we o.a. het Hôtel Bouhier de Lantenay met zijn fraaie neo-klassieke gevels. Door de poort betraden we de binnenhof. Na de entree was een doorgang met enkele toonkamers en een complete tijdlijn van de geschiedenis van het gebouw naar de mooi aangelegde achtertuin. 

We sloten ons uitstapje van deze dag af in de Cité Internationale de la Gastronomie et du Vin, dat net buiten het centrum ligt aan de weg die we moesten terugfietsen naar de camping. Indrukken van de volgende dagen laat ik achter in het volgende blog.