Op weg van Aljezur naar Vila Nova de Milfontes, onze volgende verblijfplaats, hebben we een tussenstop gemaakt in Odeceixe. Het dorp dankt zijn naam aan de rivier de Ceixe, die de grens vormt van de Algarve en de Alentejo. Wij vonden een parkeerplaats in het dal bij de rivier, maar een groot deel van het dorp ligt hoger en kijkt uit over de vallei. Door smalle klinkerstraatjes klommen we naar het centrale dorpsplein en vandaar weer verder langs de middeleeuwse kerk (14-15e eeuw) naar de molen op het hoogste punt. Verschillende stropoppen kwamen we tegen. O.a. in Silves bij de markthal had ik die ook al gezien en deze schijnen bij een 1-mei traditie te horen. Ik vond een aardig stukje van Henk Eggens op de Portugalportal hierover. Mogelijk hebben de met haakwerken versierde bomen zoals in Alte daar ook wel mee te maken.
Het is klimmen geblazen in Odeceixe als je van dit slaperige, authentieke dorp wilt genieten. Nou ja, niet alles is hetzelfde gebleven. De tot vakantie-appartementen verbouwde woningen van Casas do Moinho nemen zeker een hele straat in beslag en ogen te eenvormig om niet als zodanig herkend te worden. Een inkijkje tussen twee huizenblokken door gunt de nieuwsgierige voorbijganger een blik in een grote binnentuin met luxe zwembad. Maar ze zijn wel mooi geïntegreerd in het dorp.
De molen is een traditionele mediterrane windmolen met vier zeilen; op de top van de heuvel gebouwd rond 1898. Hij is nog steeds werkzaam voor het malen van mais en tarwe. Vanaf het platform rond de molen heb je een geweldig uitzicht over het dorp, de heuvels en de vallei tot aan de riviermonding in de oceaan. Een groot informatiebord nodigt bezoekers uit om kennis te nemen van de geschiedenis van de Ribeira de Ceixe en het dorp langs een tijdlijn van 1200 voor Chr. tot 1974. Maar dat in het Portugees voerde ons iets te ver en we genoten liever van de couleur locale tijdens een wandeling langs de huisjes, wit gekalkt met kleurige randen of versierd met kleurige mozaïeken, veel fleurige bloemen, een oude gemeenschappelijke wasplaats en een ijsje van de kleine, volgestouwde supermarkt.
Veel mensen komen naar Odeceixe voor de mooie stranden en als uitvalsbasis of tussenstop voor de mooie wandelingen die je hier in de Costa Vicentina kunt maken. De weg vanuit het dorp naar het strand volgt de rivier, eerst door het dal en vervolgens over de heuvels tot de plaats waar deze de oceaan bereikt. Wij vonden er mooie zandstranden in een door hoge rotsen beschutte baai en met alle voorzieningen, die je je kunt wensen en begrepen wel waarom dit een aantrekkelijke bestemming is. Ook langs de rivier zijn stranden en wie niet over de smalle voetpaadjes over de kliffen wil lopen, kan het zich gemakkelijk maken over de boardwalk langs de weg om van het prachtige uitzicht en de uitbundig bloeiende flora te genieten.
Ik moest aan een honingzuiger denken toen ik de kleine zwartkop behendig de kelkjes van de agavebloemen zag afgrazen. Een kneutje toonde trots en onverschrokken zijn eigen fraaie kleuren.
We lieten de kust achter ons en vervolgden via Odeceixe onze weg naar Vila Nova de Milfontes. Zo verlieten we de Algarve, maar nog niet het natuurpark van de Costa Vicentina.
Voor wie in deze prachtige kuststreek wil wandelen is de
website van de Rota Vicentina een uitgelezen uitgangspunt. Van de vele andere leuke en informatieve bronnen wil ik de volgende noemen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten