Start van onze rondreis door midden- en zuid Portugal : Lissabon - Sétubal

Vorig jaar hebben we gedurende vier weken door Portugal gereisd. Het was een rondreis langs veel stedelijke hoogtepunten zoals je die in veel reisprogramma's ook tegenkomt, waarbij de nadruk lag op het cultureel erfgoed. We hebben van de hele trip genoten, maar we misten eigenlijk de tijd om meer te genieten van de natuur. Enkele streken hadden onze belangstelling gewekt en smaakten naar meer. Daarom zijn we dit jaar teruggegaan en hebben opnieuw zelf een route uitgestippeld met verschillende overnachtingsplaatsen. Uitgangspunten: drie weken de tijd, rustig aan, niet teveel kilometers in de auto. Daarmee viel de Serra da Estrela helaas af, we beperkten ons tot de Alentejo en de Algarve. In de voormiddag van 18 april kwamen we in Lissabon aan, in de vroege ochtend van 9 mei zouden we terugvliegen. Tussentijds:

3 nachten in Sétubal, 2 nachten Castro Verde, 4 nachten Mertola, 4 nachten Tavira, 2 nachten Silves, 2 nachten Aljezur, 3 nachten Vila Nova de Milfontes, 1 nacht Lissabon.

De dag van vertrek was de temperatuur in Nederland 13°, in Lissabon 26°. Prettig omschakelen. Minder prettig was het ophalen van onze huurauto bij OK Mobility. In het kantoor waren we niet de enigen die ruim drie kwartier moesten wachten. De administratie klopte er echt niet! De Clio beviel ons verder prima, maar we raden dit autoverhuurbedrijf af. Onvoldoende betrouwbaar. 

Over de lange Ponte Vasco da Gama zijn we vanuit Lissabon naar de overkant van de Taag gereden. Daar hebben we de afslag naar Alcochete genomen voor een uitstapje. Natuurgebied, zoutpannen, de monding van de Taag. Alcochete is een aardig dorp. Omdat we pas later in de middag in ons appartement in Sétubal terecht konden, hadden we de tijd om daarna "binnendoor" via Palmela naar onze eindbestemming te rijden. Hoe hadden we zonder Google-maps Concha Miradouro in de wirwar van straatjes moeten vinden?

Ons appartement maakte deel uit van een gerenoveerd pand aan een klein pleintje in het oude centrum van Sétubal achter de ferryhaven. Evenals elders in de oude binnenstad bestond ons straatje uit een mix van bouwval en vernieuwde huizen, moeiteloos naast elkaar. Het rode huis tegenover ons zag er aan de buitenkant mooi uit, maar binnen werd nog hard gewerkt door de bouwlieden. Twee huizen verderop was de pleister van de muren en groeide het gras uit het dak. Mooie verweerde kleuren, doorleefd en fotogeniek op hun eigen manier.

Sétubal ligt aan de monding van de Sadorivier en is vele eeuwen lang een belangrijke zeehavenstad geweest. Ik herinner me gelezen te hebben over verval en onveiligheid in Sétubal in voorbije decennia, maar onveiligheid hebben wij nu nimmer en nergens ervaren. Zoals gezegd: veel panden zijn zeker aan verval onderhevig, maar er wordt ook veel geïnvesteerd in renovatie zowel door gemeente als particulieren. De toerisme-industrie is een krachtige drijfveer. De oude binnenstad heeft op veel plaatsen een facelift gehad met mooie pleinen, fonteinen, groene parken, moderne sculpturen. Vrolijk versierde winkelstraten, leuke winkels, veel restaurants en gezellige terrassen. Er heerste een zeer gemoedelijke sfeer. Vanaf ons huis liepen we rechtsaf via de winkelstraten en pleintjes naar het grote Praça do Bocage, dat het middelpunt van het historische centrum vormt. In smalle zijsteegjes vlakbij ons huis zagen we de mannen aan het begin van de avond gezellig bij elkaar komen en wij vonden op onze tweede avond op een piepklein terrasje naast een verbouwing niet de meest romantische setting, maar wel een paar heerlijke gerechten bij U Topico. 

Liepen we vanaf ons pleintje naar links, kwamen we bij de historische stadspoort en het naastgelegen Museo do trabalho Michel Giacometti in de oude visconservenfabriek. Het Miradouro S. Sebastioa ligt in het verlengde van deze straat en biedt behalve zijn eigen schoonheid met kleurrijk tegelwerk een fraai uitzicht over de haven en de rivier. Via de trappen langs het museum liepen we gewoonlijk van/naar de haven. De eerste avond hebben we daar in een van de restaurants choco frito gegeten: gefrituurde (grote!) inktvis met een sausje en patat. Een must-eat als je hier bent. 

Voor ons was dit de eerste avond prettig dichtbij huis, maar de grootste keuze aan gezellige restaurants vind je aan de andere kant van de haven bij de vissershaven. Wij vonden het voor deze keer een prima start van ons nieuwe Portugese avontuur. Ga met ons mee in de navolgende blogberichten.