Van Castro Verde via Monte do Salto naar Mértola.

Twee nachten op Herdade do Zambujal is te weinig, maar ons volgende verblijf hadden we voor de komende vier nachten besproken in Mertola in het natuurpark van de Guadiana rivier. En dus namen we na onze ochtendwandeling en het ontbijt afscheid van onze gastheren. De route bedroeg nog geen 50 km over de N123, dus we hadden alle tijd voor een omweg. En zo reden we over kleine landweggetjes eerst naar Salto. De lage heuvels met verschillende granen, stoppels, veel dor gras met verspreide kurk- en steeneiken en olijfbomen waar koeien of schapen tussendoor graasden, was een te mooi landschap om zomaar achter ons te laten. De lappendeken van de Alentejo velden in de Castro Verdo regio. Soms zagen we ineens een heuvel met een keurig verdeelde aanplant van nieuwe dennenbomen. Veel watergeulen stonden droog vanwege de langdurig uitblijvende regen. Dus als we water zagen, was dat al bijzonder. Talloze vogels zongen er vrolijk op los. Opnieuw veel grauwe gorzen, kuifleeuweriken en hier en daar ook bijeneters. Een paar zwarte wouwen zweefden op jacht boven de velden. Vanuit een auto kun je vaak goed vogels fotograferen zonder dat ze wegvliegen. Tegenlicht helaas, maar toch...

Het dorpje Salto was aandoenlijk klein en afgezien van een blaffende hond doodstil. De bescheiden lage huisjes weerden zich tegen de zon met hun dikke muren en weinig ramen, klein en met gesloten luiken. Er waren nogal wat verlaten huisjes die er haveloos uitzagen met afbladderende verf en afbrokkelende muren, maar evenzo goed veel keurige en fleurige huizen. Vrolijke bloempotten en overal bankjes en stoelen voor de deur doen een levendiger dorpsleven vermoeden, zo aan het eind van de dag als de zon de stenen niet meer stooft. In het centrum had een traditionele houtoven achter het voormalige schoolgebouw-nu dorpscafé  met een renovatie de tand des tijds doorstaan.  

Aan een van de huizen vonden we een groot bord met informatie over het zeer diverse en bijzondere vogelleven en verschillende interessante wandelroutes in deze omgeving o.a. naar een oude kapel.  Een oudere dame in het dorp wees ons in onverstaanbaar Portugees, maar met veel biddende handgebaren de weg naar de kapel. Daar moesten we naartoe! Maar zelfs de meest bijzondere vogels kunnen mij niet verleiden tot een voettocht door de open velden op het midden van de dag. Eenmaal in de auto waren we blij met onze keuze, het was best nog een stukje rijden. Tegenover de poort van een grote herdade vonden we het weggetje dat met een flinke klim naar de Ermida de Nossa Senhora de Aracelis leidde.

De kapel  dateert waarschijnlijk uit de 16e eeuw en is op 276m hoogte prachtig gelegen op de Monte do Salto.  Vandaar heb je dan ook een geweldig uitzicht naar alle kanten. We stonden in feite op de grens van de gemeenten Castro Verde en Mértola. Ook hier was een informatiebord over de vogels, die je (in sommige seizoenen) in deze omgeving kunt aantreffen zoals de Spaanse keizerarend, verschillende soorten gieren, kraanvogels en de trap (verrekijker mee en volg de Birding Trail). Het informatiebord gaf ook een naam aan de dennen, die ik eerder al noemde: stone pinus pines pinea ofwel de parasol-den. Even googlen leert dat het een boomsoort is die steeds meer aangeplant wordt, omdat deze zo goed tegen droogte kan en ook nog eetbare pijnboompitten produceert. 

Vanaf hier vervolgden we onze rit over een gravelweg langs een gehucht en een aantal luxueus en nieuw ogende landhuizen, waar we weer op de hoofdweg kwamen. En het waren niet alleen buizerds die hier zweefden, maar ook een paar vale gieren, terwijl de ooievaars het grasland afzochten naar voedsel.

Vanuit het oude mijncentrum Aljustrel via Castro Verde was dit vroeger heel lang een belangrijke handelsroute, omdat de Guadiana rivier vanuit Mértola de verbinding vormde met de Middellandse Zee. Vorig jaar waren we al vanuit Béja over het laatste deel van deze weg naar Mértola gereden - toen eveneens op weg naar de zeekust. Maar we waren nieuwsgierig geworden naar het mooie natuurgebied rond de Guadiana en wilden er nu de tijd voor nemen. We kwamen al voor twee uur in Mértola aan en vonden na enig zoeken Casa Branca. Volg ons naar het Witte Huis.