Alentejo : de velden en het vogelleven in de regio Castro Verde

Vanaf Vale Gonçalinho konden we over een ventweg langs de IP2 naar Entradas rijden. De plaats was ons aanbevolen bij de VVV van Castro Verde, toen we vertelden dat we op zoek waren naar het vogelleven in de streek. De lage witte huizen met blauwe en gele banden, keienstraatjes, twee kerken op rij met zwaluwnesten onder het dak en een ooievaarsnest op het dak, een pleintje met een café, waar we een ijsje konden kopen en de baas ons in goed Portugees wees welke weg we moesten volgen.... ik houd van deze dorpjes en de mensen die er wonen!

Aan de rand van het dorp was een klein riviertje waar achter een dam een spaarbekken is ontstaan.  Tapijten van waterranonkels en een paar eenden. Boerenzwaluwen scheerden door de lucht en kwamen water drinken in het water op de weg. Overal roodborsttapuiten. Tussen de zwaluwen en tapuiten merkte ik bijeneters op. Op het eerste gezicht verwar je ze gemakkelijk met de zwaluwen, maar ze hebben toch een ander profiel en vlieggedrag. Waarschijnlijk hadden ze hun nestholen aan de andere kant van de weg waar een hoge wat stenige wal de grens vormde van het stroomgebied van de beek. Het is de moeite waard om hier een poosje rustig te blijven zitten aan de picknicktafel of wat rond te lopen. Wij zagen in de korte tijd dat we hier waren ook nog twee zwart wouwen jagen boven de velden, dichterbij kwam een ooievaar aanvliegen en maakte een fraaie landing op zijn nest. Het beekdal biedt een rijke variëteit aan flora. 

Over landwegen reden we verder door de glooiende gras- en graanvelden van de Alentejo. Alom weer grauwe gorzen en heel veel kuifleeuweriken, maar dit keer troffen we deze ook wel op een paaltje of afrastering aan, waar ze rustig bleven zitten en we ze vanuit de auto goed konden fotograferen.

Terug naar Herdade do Zambujal hebben we door Google maps een steenslag landweggetje genomen. Dat bleek echter dood te lopen op het hek van een landeigenaar die blijkbaar geen passanten meer wenste toe te laten. Omdraaien dus. Maar we hebben ook hier weer een mooi stuk land bij een riviertje (misschien hetzelfde als bij onze herdade) gezien: veel groen, veel vlinders en vogels en ook weer veel bijeneters. Zo viel er altijd weer wat te beleven en te ontdekken. Eenmaal thuis op de herdade konden we desgewenst onze ontdekkingstochten daar weer voortzetten.