Alentejo : Vistas Herdade do Zambujal - een bijzonder gastenverblijf

Voorbij de Kapel van Sāo Pedro das Cabeças kwamen we bij het hek dat toegang gaf tot het landgoed van Vistas Herdade do Zambujal. De eigenaren hebben op de plaats van een oude boerderij, waarvan alleen nog de oude waterput resteert, een modern, zorgvuldig ontworpen woonhuis en enkele appartementen voor gasten neergezet. Wij vonden de gastvrijheid, de persoonlijke benadering en de hele omgeving zo bijzonder dat we er een aparte post aan willen wijden. 

Alles ademt een onopgesmukte, maar comfortabele en ruimhartige luxe. Maar dan de tuin! Dat was een  uitbundige plantenweelde met struiken en planten van over de hele wereld, waarmee onze gastheer graag experimenteert op dit stukje Portugese grond in combinatie met eeuwenoude olijfbomen en streekeigen flora. Hij vertelde ons erover tijdens zijn rondleiding en wees ons het zwembad, het restaurant en het terras waar we konden ontbijten en desgewenst ook van het huisgemaakte diner konden genieten. Alles met een geweldig uitzicht over het eigen landgoed en de heuvels daarachter. Onder het genot van een koel biertje in de bar praatten we nog even na. Na onze aankomst begon het na al het gemiezer van de die dag écht te regenen. Onze host maakte bijna een rondedansje van vreugde: de Alentejo en heel Portugal zuchtten onder de droogte bij gebrek aan regen in de afgelopen maanden. Wat er deze avond en nacht aan regen viel, was niet meer dan een druppel op de gloeiende plaat, maar alles friste op en 's morgens keken wij vanaf het zonnige ontbijtterras over de vallei waar de laatste dunne wolken wegdreven.

Op de foto onder de villa met twee appartementen, een groot boventerras en vooraan ons appartement; links de parasol op ons balkon vanwaar we een geweldig uitzicht over de vallei hadden. "Vistas" behoort niet voor niets in de naam! 

We hadden de hele 22e april ter beschikking om het natuurgebied bij Vale Gonçalinho en de wijdere omgeving te verkennen en dat zou een prachtige dag worden. Maar Zambujal is in feite een groot landgoed met beschermd natuurgebied, dat je als natuurliefhebber eigenlijk niet eens behoeft te verlaten om te kunnen genieten. In de vroege ochtend van ons vertrek, ruim voor het ontbijt, hebben we nog een wandeling op het terrein van Zambujal gemaakt - over de weiden tussen de oude olijfbomen en eiken door en langs het riviertje onderaan de heuvel en om de waterpoel aan de andere kant van het terrein weer terug. De zon verdreef de laatste flarden ochtenddauw en het vrolijke gekwinkeleer van vele vogels begeleidde ons. De grauwe gors kwamen we overal tegen, maar ook tortelduiven, zwaluwen, mezen, roodborsttapuiten en boomleeuweriken. Rond de waterpoel vlogen een aantal kleine plevieren heen en weer - te snel en te ver voor een behoorlijke foto, maar wel voldoende herkenbaar. De bloemen in het veld bloeiden veelal laag en vielen niet direct op, maar tapijten van blauw-roze slangenkruid en wilde kamille, kleurden de bodem naast onze voeten. Toefjes "gouden ster" met het grijze harige blad en koekoeksbloemen, lila distels en gele kervel en het prachtige blauw van chichorei verrijkten het gras - om maar wat te noemen. Een kleine vuurvlinder warmde zich op in de ochtendzon. 

Bij het restaurant en het terras was het niet alleen een feestje op het bord, maar ook voor oog en oor door de vogels die voor ons neus een riedeltje ten beste gaven zoals de graszanger, een kleine zangvogel die ik nog niet eerder had gezien. 

In een van de oude bomen niet ver van het terras hadden havik-arenden hun nest. Enkele gasten hebben de vogels wel langs zien vliegen, wij hebben ze helaas niet. Om van de natuur te genieten, behoef je de herdade niet eens te verlaten. We zouden hier graag nog eens terugkomen!