De Arade is een getijdenrivier, maar ik vraag me af hoe ver de invloed van de oceaan strekt. In Silves zelf hebben we verschillende waterhoogten van de rivier gezien. Iets ten noordwesten van Silves komen andere rivieren in de Arade uit, o.a. de Odelouca. En waar we gisterenmiddag bij de brug en het aquaduct een waterrijke rivier zagen, troffen we op deze 3e mei in de ochtend een overwegend zanderige bedding aan. Er staan hier zilte plantensoorten, dus ......? Maar er zijn ook dammen in de Arade en de Odelouca kent een groot stuwmeer, dus....? Van de N124 afslag N266 naar Monchique. En op die route zagen we het water weer stromen en stond er onderweg zelfs een genoeglijk zitje klaar voor wie ervan wilde genieten. We reden weer door de
vallei van de ooievaars en passeerden de grote keramiekwinkels langs de weg om voorbij Caldas de Monchique linksaf de N267 westwaarts in te slaan.
Voorbij Caldas ging de smalle weg soms door kleine landelijke dorpen waar huizen langs de weg tegen de berghellingen aangebouwd hun bloemrijke tuinen met ons deelden. Een mooi uitzicht over de glooiende hellingen en diepe dalen.
Ergens onderweg kwamen we bij een prachtig bos met o.a. oude kurkeiken, waar we de auto konden parkeren. Ik heb de tijd genomen om hier even rond te dwalen en een beeld te krijgen van de weelderige vegetatie. Dat was genieten! Een zee van gele bloemen, o.a. een soort bremstruiken.
Maar daartussen tal van kleinere en minder opvallende soorten zoals blauw guichelheil, verschillende soorten zonneroosjes (cistus), roze en witte duizendguldenkruid (centaurium soort), Franse lavendel en de sierlijke groene bosjes daphne gnidium (niet aanraken, giftig!), malva's, zandblauwtjes, geurige kamperfoelie en nog veel meer.
Marmelete ligt aan de langeafstandsroute GR13 van Alcoutim bij de Guadiana in het oosten naar de Costa Vicentina in het westen. Er is een ruime parkeerplaats voor het dorp, die goed als startpunt voor een wandeling kan dienen. Wij vonden er een goede picknickplaats. Het vervolg van onze weg voerde door beboste hellingen, die vrij eenvormig overkwamen en bovendien ook veel nieuwe aanplant van eucalyptusbomenen vertoonden. Het zijn mooie bomen en ik heb vaak fraaie en indrukwekkende exemplaren gezien, maar ze horen hier in feite niet thuis en gebruiken erg veel water, om het over het gevaar van bosbranden nog maar niet te hebben. Er spelen echter commerciële belangen, zo heb ik vorig jaar geleerd.
Toen we vanuit de bergen afdaalden naar de kust, kon ik me weer verheugen in de meer natuurlijke flora. We vonden een parkeerplekje langs de weg waar ik weer even het veld kon inlopen tussen hellingen met een overdaad aan cistusrozen, lila lavendel en tal van andere bloemen.
Het weggetje naar ons volgende logeeradres hebben we letterlijk links laten liggen, omdat we veel te vroeg waren. In Aljezur hebben we bij de toeristeninfo wat informatie gehaald en vandaar hebben we de kust opgezocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten