Vercors - Gorges d'Omblèze

Woensdag 22 mei. 21°. Mooie wolken aan de lucht zonder regendreiging.

De auto was ons vervoermiddel naar de Gorges d'Omblèze - in feite een voor auto's doodlopende weg naar de oorsprong van de Gervanne, het riviertje dat bij onze camping in de Drôme uitmondt. Vanuit Mirabel leidde de weg (D70) eerst geleidelijk omhoog naar het dorpje Beaufort (368 m). Vanuit het hoog gelegen dorp keken we uit over "le pays de Gervanne'. In de verte links de hogere toppen van de krijtrotsen waar tussendoor het riviertje zich een weg heeft geslepen in de gorges d'Omblèze. De streek is nagenoeg onbewoond. Op de wijde vlakkere gronden in de vallei beneden ons onderscheidden we de landerijen waar o.a. granen en aardappelen werden verbouwd. Er staan nog wat schuren, maar waar de velden niet meer onderhouden worden, rukken de jeneverbessen, eiken en dennen op. Rechts boven die terrassen strekken de bergen en bossen van de Vercors zich uit.

Beaufort is een oud dorpje, dat  - van oudsher overwegend protestants - nogal wat te lijden heeft gehad van de godsdienstoorlogen. Nu was alles pais en vree op het dorpsplein waar een kleine boerenmarkt met lokale producten was. Twee lekkere verse geitenkaasjes konden we niet laten liggen voordat we onze weg voortzetten.

Vandaar steeg die weg aanzienlijk met flinke bochten door de bossen, waar ik al helemaal blij werd van de bloemrijke bermen. Af en toe stopten we om van het uitzicht of de flora en vlinders te genieten. 

Gele brem, bossen helderblauwe bieslelies, blauwe kuifhyacinthen en salvia's, roze klavers, felroze hondskruiden of bruine uitgebloeide soortgenoten tussen prachtige grassen; kleine roze anjertjes, witte zonneroosjes en fijne kruipthym op kalere rotsbodem .... en nog veel meer. Ik was in verwarring over de gele vlinders die ik veel zag: de vorm en de onderzijde van de vleugels leken op citroenvlinder, maar de bovenzijde was meer oranje en deden me aan oranje luzernevlinder denken. Ze waren zeer actief en lastig te fotograferen, maar via een geslaagde opname kwam ik erachter dat ik met Cleopatra te maken had. Voor mij een nieuwe vlinder en in deze contreien veelvuldig aanwezig. De Argusvlinder bleef evenwel niet voor me zitten.

Plan de Baix. Een duidelijk herkenningspunt in het Gervannedal is de Rocher du Vellan, die zich zo'n 200 m. verheft boven het dorp Plan de Baix. Bovenop het kalkplateau staat een kruis als verzoeningssymbool tussen de christenen. De bloemenweiden in het dal waren een lust voor het oog en een eldorado voor insecten en vlinders als icarusblauwtje, klaverblauwtje, knoopkruidparelmoervlinder e.a.

Moulin de la Pipe is een hotel/restaurant aan de overzijde van de bruisende Gervanne en een bekend vertrekpunt voor een wandeling bij de Druise waterval. Het was er opvallend stil: de uitspanning bleek met ingang van 2024 gesloten. We hebben er wel de auto geparkeerd omdat we dachten dat daar het voetpad naar de waterval begon. We hadden echter nog ruim een kilometer naar de parkeerplaats verderop kunnen rijden, maar dan hadden we wel veel van het indrukwekkende landschap en de bijzondere flora gemist. In het volgende blog zal ik een beschrijving van onze wandeling en onze indrukken maken. 

Na de wandeling keerden we terug naar de weg door het ravijn van de Gervanne. Door de vele regenval van de laatste tijd was er werkelijk overal water. Het spetterde in heldere stroompjes of klaterende watervallen van de hoge krijtrotsen omlaag en stroomde over of onder de weg door naar de bruisende  Gervanne die zich onderlangs de rotsen voortspoedde. Alles was groen, groen, groen en droop van het water. Indrukwekkend dikke kussens mos bedekten de rotsen; deze mossen kunnen onder invloed van het kalkrijke water verstenen. Dankzij al die regen konden wij nu ten volle genieten van deze prachtige natuur. 

Iets stroomopwaarts in de kloof is goed zichtbaar aan de uitgeslepen rotsen dat het water in de - hier wat bredere - bedding soms heel wat hoger kan stromen. 

Op een bepaalde, bijzonder natte plek was de helling boven ons rijk begroeid met tongvarens en ronde steenbreek. Opvallend, want elders heb ik die niet gezien.

De Chûte de la Pissoire is ondanks zijn naam een hotspot voor toeristen om foto's te nemen. Dus we hebben met verschillende mensen van camera en plaats gewisseld voor onvergetelijke vakantiekiekjes. Gezellige boel. Er passeren hier ook veel sportieve fietsers en wandelaars. Als ik hiermee de indruk wek dat het er druk was: allerminst.

De kloof opent zich in een weid dal bij Omblèze, een oud boerendorpje van een paar huizen, mooi in natuursteen, zoals je die hier overal ziet. We hebben er een kort kijkje genomen en zijn daarna dezelfde weg door de gorges en naar Beaufort teruggereden met nog een enkele stop voor het spectaculaire uitzicht over de bergen kliffen van de Vercors. Wij keerden terug naar onze kampeerplaats waar de Gervanne zich samenvoegt met de Drôme.