Honfleur

Het weer viel tegen, maar regen of geen regen: we gingen naar Honfleur. Een idyllisch kustplaatsje aan de monding van de Seine, dat hoog op de Franse toeristische hitlijsten scoort met zijn havens, smalle keienstraatjes en vele eeuwenoude huizen en monumentale gebouwen. Het voordeel van het naseizoen en regenachtig weer was dat het er niet zo druk was. Het nadeel was natuurlijk dat het er niet zo schilderachtig bij lag als onder een vriendelijk zonnetje. Over schilderachtig gesproken: Honfleur wordt wel de bakermat van het impressionisme genoemd (Eugène Boudin Museum) en een zeer divers aanbod van kunst kom je op velerlei plaatsen tegen. De beeldengroep Les Moulières verenigt de kunst en het vissersleven van Honfleur: het is een eerbetoon aan de mosselraapsters die in vroeger tijden met hun zware werk hun gezin onderhielden en zo een belangrijke bijdrage aan de plaatselijke economie leverden. 

In de oude straten konden we ons hart ophalen aan de vele vakwerkhuizen en leuke winkels waar natuurlijk de ciders en calvados een vooraanstaande rol speelden in competitie met de vele superchocolade- en caramel- en koekjeswinkels. 

De oude havenkom in het centrum (le vieux bassin) is misschien wel het meest bekende en meest gefotografeerde deel van Honfleur. Rondom aan de kade staan hoge, smalle huizen aaneen, meest 7 verdiepingen hoog met hier en daar uitspringende gevels en met leistenen daken - de meeste uit de 17e- 18e eeuw. Tegenwoordig is dit markante havenfront op straatniveau een aaneenschakeling van restaurantjes en terrassen. Wij zijn er helemaal in meegegaan, zowel met een lunch op een van de terrasjes als met de vele foto's. 

De Sainte Catherinekerk vonden wij heel bijzonder: deze is geheel uit hout opgetrokken en lijkt - vooral aan de voorzijde - meer op een markthal dan op een kerk. Dat heeft een praktische oorzaak: na de 100-jarige oorlog was er een tekort aan bouwmaterialen om de oorspronkelijk stenen kerk weer op te bouwen en heeft men hout uit de omringende bossen gebruikt. De klokkentoren, eveneens geheel uit hout opgebouwd, staat los van de kerk op het plein.

Wanneer je binnenstapt vallen onmiddellijk de gebogen houten plafonds op: het waren de scheepstimmerlieden van Honfleur, die de kerk hebben herbouwd en het middenschip lijkt wel op een omgekeerde boot. Vaandels, beschermheiligen, modelboten - in velerlei vormen en gedaanten kom je de zee tegen. 

Na ons bezoek aan de kerk hebben we onze wandeling door het oude centrum voortgezet. Hier en daar troffen we schilderijen met de historische achtergrond op een gevel aan. Zoals deze schildering van Alexandre Dubourg van de Rue de l'Homme de bois, waarin Honfleur o.a. genoemd wordt als een centrale haven voor de slavenhandel. 

Vanaf de kade liepen we vrijwel meteen weer rechtsaf de Rue Haute in. Dit is het oude zeeliedenkwartier, zoals te lezen valt op een plaquette met een schildering van Henri Adam. Overigens is Honfleur ook belangrijk geweest voor de Nederlandse schilder Johan Barthold Jongkind.  

We lieten Honfleur en de Seine weer achter ons .  Het was een welbestede dag geweest, we hebben fijn  kunnen rondslenteren, heerlijk op ons gemak - mede dankzij de regen.

Honfleur : https://nl.wikipedia.org/wiki/Honfleur