Le Mont Saint-Michel

Dinsdag 10 september. Buienradar en andere weerorakels beloofden steeds half bewolkt-zon-buien. De realiteit was dat de regen de overhand had. Gevoegd bij behoorlijk krachtige wind uit de noordhoek bij zo'n 15° was dat voor ons aanleiding om Pont-Audemer vaarwel te zeggen en de kapen van Normandië en Bretagne ook te laten voor wat ze waren. De baai van Le Mont-Saint-Michel leek ons evenwel een aardig intermezzo op weg naar ons beoogde reisdoel bij Nantes. We waren nog nooit op het rotseiland geweest. Goede line-up na Honfleur: het beroemde eiland is een toeristische attractie overtreffende trap. We hebben een camping gevonden in Céaux: iets landinwaarts maar daardoor enigszins beschermd tegen de elementen. En: het was droog toen we aankwamen!  

Woensdag kregen de weersvoorspellers gelukkig wel aardig gelijk: geen regen en zelfs een flauwe zon, toen we tegen 9.30 u naar Mont Saint-Michel vertrokken. Er zijn op enige afstand op het vaste land grote parkeerplaatsen, vanwaar gratis shuttlebussen de verbinding naar het eiland verzorgen. Over line-up gesproken: toen we de lange rij wachtenden voor de bussen zagen, besloten we onvervaard om de bijna 3 km naar het eiland te wandelen. Wel zo leuk! Meteen genieten van de baai en het rotseiland met de machtige kerk op de top, af en toe oplichtend als de zon even door de wolken brak. Zo'n fotogeniek fenomeen als Le Mont Saint Michel lieten we natuurlijk, evenmin als velen om ons heen, niet zonder kiekjes en selfies aan ons voorbij gaan. 

Het abdijcomplex werd in 1979 geplaatst op de Unesco Wereld Erfgoedlijst. Het is ook niet vreemd dat het versterkte granieteiland met zijn eeuwenoude historie en unieke ligging zo in trek is bij toeristen. Wij vonden het beslist een indrukwekkend stoer en prachtig monument met een rijke geschiedenis, gesticht in 708 door de aartsbisschop van Avranches na drie verschijningen van de aartsengel Michaël. Strijdbaar en verguld vormde deze later in de middagzon het schitterende hoogtepunt op de kerktoren. 

We waren vroeg genoeg om wat loopruimte in de middeleeuwse straatjes te vinden op onze weg omhoog naar de kerk en de abdij. Met e-tickets waren we vlot binnen en konden nog tamelijk rustig genieten van de indrukwekkende architectuur en de sfeer. 

Veel praktische en achtergrondinformatie op de website van Mont Saint-Michel zelf en Wikipedia. Een audiotour en informatiepaneeltjes onthullen ter plekke vele ins and outs. Op de foto boven de kruidentuin van het klooster. De tredmolen waarmee vroeger de goederenlift aan de buitenzijde in beweging werd gezet, is enorm en nog origineel. Eenmaal weer beneden zagen we aan de buitenzijde de liftgang waarlangs de goederen omhoog en omlaag werden gebracht. 

Tegen de tijd dat we weer buiten kwamen was het druk op de wallen van de muur en kon je in de smalle straatjes bijna over de hoofden lopen. NB: dit is na-seizoen! Op die hoge stadswallen liepen we op ooghoogte met de daken van de huizen met een leistenen daken en muurkledingen. Mooie structuren vind ik. 

Vanaf de hoge stadsmuren heb je natuurlijk een geweldig uitzicht over de verre omgeving. De meeuwen en kauwen was het niet zozeer om het uitzicht te doen als wel om alle kruimels en etensresten van het etende volk. Terug op zeeniveau op het drooggevallen zand hebben we nog even omhoog gekeken, een laatste foto, een laatste selfie van ons samen..... De pendelbus bracht ons vlot naar de P en toen we rond 14.00 uur weer op de camping waren en nog even van de zon genoten, konden we terugkijken op een mooie dag op Le Mont Saint-Michel. Later in de middag plensde het weer. Zonder geluk vaart niemand wel!