Regen, regen, regen in Pont-Audemer. Gelukkig hebben we alle gemak aan boord van onze caravan, maar als het even iets minder hard regende, was een spurtje naar het toilet al een welkom uitje! Een bezoek aan Honfleur hebben we maar even opgeschort. Maar een hele dag binnen hangen is - zelfs met een goed boek - ook niet alles. Le Bec-Hellouin leek een goed alternatief. Dit dorpje staat op de lijst van de Plus beaux villages de France en lag op een half uurtje autorijden van onze verblijfplaats.
De charme van het dorpje wordt mede bepaald door de beschutte ligging in het dal van het riviertje de Bec, omgeven door vriendelijke groene heuvels met verspreide boerderijen. Vanuit het dal van de Risle is het een landweggetje dat de ontsluiting van het dorp regelt.
De regen stopte toen we parkeerden in het dorp en begon weer toen we twee uur later in de auto stapten voor de terugtocht. Tussentijds hebben we droog kunnen genieten van zo'n 1000 jaar historie, zichtbaar in de vermaarde abdij en de schilderachtige vakwerkhuizen die onder de laag hangende wolken extra kleur kregen door bloemrijke perken en tuinen.
De geschiedenis van Le Bec is onlosmakelijk verbonden met die van de abdij.
Deze werd rond 1034 gesticht door een ridder Hellouin (of Herluin), maar heeft tijdens diverse oorlogen heel wat te verduren gehad. De muren en een versterkte toren zijn ter bescherming opgetrokken. De toren die er nu een beetje vreemd los bij staat, is niet de originele, maar dateert uit de 17e eeuw en is het enig overblijfsel van de kerk, waarvan nog nauwelijks restanten zijn. Het klooster heeft de turbulente tijden wel overleefd. In de muren en de toegangspoort zagen we een patroon van lichte en donkerder steenblokken, dat me aan het dambordpatroon van de gebouwen in Saint-Valery-sur-Somme deed denken. De toegangspoort heeft twee ongelijke torens. Dat is van binnenuit het complex opvallender dan vanaf deze zijde. Het terrein is vrij toegankelijk. Behalve op dinsdag zijn er rondleidingen door het klooster (door een monnik, franstalig).
Wij hebben de tijd genomen om nog wat rond te kijken en van een ijsje te genieten als enige gasten in het café nabij het toeristenbureau. Bij het toeristenbureau is een foldertje verkrijgbaar met informatie over de geschiedenis en de vele monumentale gebouwen van het dorp.
Terug naar Pont-Audemer nog een paar foto's geschoten van deze huizen met rieten daken met planten op de nok. Later in Bretagne (Brière) zouden we dit fenomeen terugzien. Op dit moment regende het al weer en zijn we teruggekeerd naar ons droge onderkomen op de camping. Maar we konden wel terugkijken op een mooi uitstapje!
Een paar aardige websites met meer informatie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten