Donderdag 22 mei reden we onder een half bewolkte hemel weg uit Falaise - over een doodstille tolweg naar Tours - dan Montbazon - dan D943 richting Loches/Châteauroux met als einddoel het gehucht Rosnay, middenin het waterrijke natuurgebied de Brenne. De municipal Les Millots is een eenvoudige camping aan een mooie visvijver. We vonden er niet alleen een fijne kampeerplek, maar ook onze familie met wie we twee dagen zouden optrekken. Als je allebei in Frankrijk toert, kun je soms tot leuke afspraken komen! Een glaasje wijn samen, een mooie zonsondergang en de volgende dag met z'n vieren op de fiets het gebied verkennen.
In de directe omgeving van de camping wisselden natte gebieden, meren en graslanden elkaar af. Achter de camping liep een pad tussen de moerassen en een meer door, zodat we ter plekke al van de rijk geschakeerde natuur konden genieten. We genoten van de dagelijkse zang van de wielewaal en de nachtegaal, maar met het oog heb ik ze beide nooit tussen het dichte gebladerte kunnen ontdekken. Wel de vinken, de zwartkoppen en de mezen die druk waren met voedsel zoeken en het voeren van hun jongen. Spechten en gaaien lieten zich ook dagelijks zien en horen.
Het Brennepark wordt wel het gebied van de duizend meren genoemd. In feite zijn er bijna 5.000 wateren en watertjes, zowel stromend (bronnen, beken, rivieren enz.) als stilstaand water (vijvers, poelen, sloten enz.). Het is sinds 1991 officieel een wetland van internationale betekenis, qua oppervlakte het één na grootste wetland van Frankrijk. Beschermd natuurgebied met een enorme biodiversiteit dankzij alle verschillende landschapsoorten. Het hele landschap is echter niet van nature ontstaan, maar door de eeuwen heen door menselijk handelen. De geologie speelt daarbij zeker een rol, maar wat dat betreft geef ik hier even de voorkeur aan de legende van de reus Gargantua: "deze moest om van Tours naar Limoges te komen, de Brenne te voet oversteken. Ondanks zijn lange benen zakte hij bij elke stap een beetje weg en zijn enorme voeten, helemaal aangekoekt met modder, maakten hem het lopen moeilijk. Van tijd tot tijd moest hij zijn laarzen schudden en telkens viel er genoeg om een heuvel te vormen." Aha, dat verklaart dus de abrupte heuveltjes zo middenin de vlakke of lichtglooiende weiden!
Het dorp Royans ligt op loop- c.q. fietsafstand van de camping. De plaatselijke middenstand is gereduceerd tot een kapper en een pizza-automaat, maar op de viersprong in het centrum is een vriendelijk restaurantje dat in een aardige schotel schijnt te voorzien en waar je bovendien 's morgens een stokbrood op bestelling kunt afhalen. En vanuit Royans kun je alle kanten de Brenne in. Wij zouden dat vooral op de fiets doen.
Het parc naturel de Brenne heeft een mooie website die uitgebreid allerhande informatie biedt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten