De warmwaterbronnen van Vichy waren al bekend bij de Romeinen, maar het was ten tijde van Napoleon III (tweede helft 19e eeuw) dat de stad uitgroeide tot een kuuroord met grandeur. De Bonapartes kwamen graag in Vichy en zo kwam het dat hij de stad een enorme impuls heeft gegeven. In zijn kielzog kwamen de adel en de beau monde uit Parijs. Ze kwamen niet alleen om te kuren maar ook voor de luxe van het vermaak: flaneren, de opera, het casino... Napoleon gaf opdracht tot een breed en overzichtelijk stratenplan en de bouw van een treinstation om een rechtstreekse verbinding met Parijs mogelijk te maken, evenals de bouw van een paar villa's waar hij en zijn gevolg een eigen onderkomen hadden en de aanleg van twee parken. Echter niet dan nadat hij een stevige dijk had laten opwerpen tegen de grillige waterstanden van de Allier om al die investeringen veilig te stellen. De moerassen maakten plaats voor het Parc Napoléon en omdat de keizer er meteen van wilde genieten liet hij er volwassen bomen van elders planten.
Aan het eind van de dijk en het park is een bruggetje over de parkvijvers dat toegang geeft tot Boulevard des Etats-Unis. Aan de overkant zagen we meteen het complex van de Thermes les Dômes. Oriëntaalse invloeden geven het gebouw een exotisch uiterlijk, het is in 1903 in gebruik genomen.
De centrale hal is toegankelijk voor alle publiek, maar werd blijkbaar flink onderhanden genomen. De fontein stond droog en de vloer was kaal, maar de fraaie fresco's van Alphonse Osbert en het mooie plafond konden we wel bewonderen. De veelsoortige helende en weldadige behandelingen in de thermen door de jaren heen ontdeden de muren van hun kaalheid - interessant, niets onthullend en niet zelden grappig. Niet alleen het thermengebouw maar ook de Galerie Napoleon daartegenover en delen van het Parc des Sources waren onder constructie. In het park worden maar liefst 300 nieuwe bomen aangeplant voor een koeler en groener stadspark. Er wordt gerestaureerd en gemoderniseerd. Vichy heeft sinds Napoleon niet alleen glorietijden gekend - denk alleen maar aan WOII, een apart hoofdstuk in de geschiedenis. Maar door de jaren heen heeft de stad zich steeds weer weten aan te passen aan de eisen van de nieuwe tijd en nieuwe generaties. In het openingsjaar van het grote thermengebouw 1903 werd uit glas en metaal de Hall des Sources opgetrokken op de plaats waar vier bronnen ontspringen. In 1928 kreeg het gebouw het glazen art-deco-dak. Net als vele anderen hebben wij hier een waterflesje gevuld met bronwater, al was het maar om te proeven. Sinds 1971 kan iedereen hier vrijelijk water tappen uit een van de kranen, ook uit de Célestinebron. Ook hier vinden we weer veel informatie over de historie en de bronnen.
De prachtige zuilengalerijen die de scheiding markeren tussen park en stadscentrum, bieden bescherming tegen zon en regen, maar ze zijn ook een lust voor het oog. Via het Parc des Sources, waar we heerlijk op een bankje een broodje hebben genuttigd, zijn we naar de Opera en het Casino gelopen. Onze fiets hebben we achtergelaten voor een verdere wandeling de binnenstad in.
Onze Vichy-verkenning zetten we voort in de volgende post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten