Kamperen en fietsen bij Vichy

Woensdag, 28 mei lieten we de stilte van Rosnay achter ons. De keuze was gevallen op camping La Croix St Martin in Abrest-Vichy. We zijn eerder in deze contreien geweest. In 2022 verbleven we in Gannay-sur-Loire en in 2018 kampeerden we tussen Moulins en Vichy in de omgeving van Saint-Pourcain. Destijds hebben we wel Moulins bezocht evenals het vestingstadje Billy, maar een bezoek aan Vichy is er nooit van gekomen. We hebben het over het algemeen niet zo op kuuroorden, omdat ze dikwijls veel van hun oude glorie zijn verloren. Maar dat zou  hier geheel ten onrechte blijken: we vonden Vichy de verrassing van onze vakantie. 

De camping lag in Abrest, een voorstadje van Vichy. In verband met Hemelvaartdag hadden we van tevoren gebeld - er was voldoende plaats. Een "pont" (brug) noemde de campingdame dat: zo'n extra vrije dag naar een lang weekend.  Het bleek een kleine en vriendelijke camping en we vonden er een heerlijk rustige ruime plek te midden van het groen. 

Achter de camping was een ruig veld met grassen en velerlei kruiden en wilde bloemen als rapunzelklokjes, fijnstraal, klavers en koekoeksbloemen. Maar ook een meterhoge bokkenorchis. Ik vind het altijd heerlijk om op een luilekkerdag of in een verloren uurtje even met de camera het veld in te kunnen lopen. Op een regendag hoefde de zon maar tussen de wolken door te komen, of onmiddellijk kwamen de libellen en vlinders tevoorschijn. Een platbuiklibelle of  weidebeekjuffers, vuurvlindertjes, blauwtjes, bruin hooibeestjes of een bruine daguil - allemaal niet spectaculair maar ik kan er vrolijk van worden. De zang van de nachtegaal en de wielewaal hoorden we ook hier regelmatig nabij, maar ook de melancholische roep van de bosuilen. 

En met de telefoon heb ik dankzij BirdNET en Merlin Bird ID, het zeer aanwezige en intrigerende geluid van de Orpheus Spotvogel kunnen determineren. En nu ik wist waarnaar ik moest uitkijken, heb ik de zanger en zijn favoriete plekjes ook gevonden. Maar je heet niet voor niets spotvogel. Dat beest nam een loopje met me. Iedere keer als ik hem in het oog kreeg, vluchtte hij net voor de telelens weg. Op die ene keer na - niet scherp, maar toch!

Vlak voor onze tent had een paartje smaragdhagedissen een soort van jachtterrein op een open, warm stukje grond in het gras voor de bosjes, waarin ze wegschoten als er gevaar dreigde. Maar ze waren niet echt bang voor ons. Mooi!

Vanaf de camping kwamen we direct op de voie verte van Saint-Yorre naar Billy. Het fietspad voerde min of meer langs de oevers van de Allier, voorbij de roei/kanoclub waar ook een leuk restaurantje met een terrasje aan het water was, tot het brede met statige bomen geflankeerde pad door het Kennedypark. 

Voorbij stranden, horeca en speelgelegenheden eindigt dit pad bij de brug over de Allier (naar Bellerive) om over de dijk aan de andere kant van de weg weer verder te gaan : links de Allier met tal van uitspanningen en speelgelegenheden, rechts het Parc Napoléon III en daarachter de stad. 

Dit verhaal gaat nog even verder over het fietspad naar Billy. De Allier is een brede rivier en kent een natuurlijk verloop, maar aan het eind van de kade bij Vichy is een dam onder de brug met een flink verval en daar zijn grote vistrappen.

Het fietspad is grotendeels vlak met hier een daar een doortrapheuveltje. Buiten Vichy kwamen we langs een enorm complex van L'Oréal. Het bedrijf heeft niet voor niets huidverzorgingsartikelen onder de merknaam Vichy: het maakt ook gebruik van de mineralen van de bronnen. 

Bij Saint-Germain des Fosses vonden we een leuke picknickplaats in de vorm van een houten podium met vastgeklonken stoelen. Grappig. Iets verderop was een groot recreatiegebied met visvijvers, maar daar bleek het fietspad onderhevig aan werkzaamheden en konden we de laatste 6 km niet langs deze route vervolgen. We hadden geen behoefte aan omrijden - met Billy hadden we immers al eerder kennisgemaakt. We zijn dezelfde weg teruggereden.