Het achterland van de Algarve : Silves

Vorig jaar hebben we vanuit Lagos een dagtochtje gemaakt naar Silves en Monchique; dit keer hebben we Silves gekozen als tussenstop op onze tocht naar de westkust. Een verblijf van twee dagen in Quinta das Piteiras bij de Portugese Roberto en Friese Martha voelde als een feestje. Zo'n lief en gastvrij koppel. Prima kamer met een eigen terrasje, tuinen rondom, zwembad met ligstoelen en pure verwennerij op de ochtendtafel. Martha heeft de Portugese bakkunst van haar schoonzus geleerd en brengt dat dagelijks glansrijk in praktijk voor het ontbijt. Zoet hoort erbij in Portugal. Dan nog verse eitjes van de kippen, vers sinaasappelsap, een keur aan zelfgemaakte jammetjes ... het kon niet op!

Silves dankt een eeuwenoude cultuurhistorie aan de Arade-rivier die het binnenland met de zee (Lagos) verbindt. Vroeger was de rivier bevaarbaar en dat maakte van Silves een belangrijke haven (vooral kurk!) en handelsstad. Bovendien kon Silves beschikken over schoon drinkwater uit de bronnen van de Serra de Monchique. De Visigoten hadden deze mooie plek al voor de Romeinen ontdekt. Later kwamen de Moren en bij de bouw van de burcht hebben zij ook een grote cisterne (waterkelder) gebouwd om het drinkwater in op te vangen. Ook op andere plaatsen in de nederzetting waren dit soort waterreservoirs. Vanaf "onze" berg aan de overkant van de rivier konden we de stad met het hooggelegen kasteel mooi zien liggen. Vanaf de grote parkeerplaats bij de rivier, liepen we de volgende dag zo langs de eerste terrassen en door de markthal de historische stad in. 

Het oude centrum van Silves is gezellig met de steile keienstraatjes, beschilderde elektrakastjes, leuke winkels en vele terrassen; en daar waren dan ook zomaar twee heren die voor hun plezier samen muziek gingen maken.

Dit keer hebben we de kathedraal bezocht. Het is niet de eerste en enige kerk in Portugal die na de Reconquista de Moorse moskee heeft vervangen. Deze kerk wordt wel als het belangrijkste bouwwerk in de gotische stijl in de Algarve beschouwd ondanks dat er in de loop der tijden in verschillende stijlen aan verbouwd is. Mooi is het contrast in de witte gevels met het rode zandsteen van Silves (Grès de Silves).  Het interieur is vrij sober. Wit gekalkte muren en rode pilaren in het schip dragen het houten plafond. Transept en enkele kapellen hebben stenen ribgewelven. 

    

Het kasteel hebben we vorig jaar uitgebreid bezocht en beschreven. Een lange blik over de wijde omgeving volstond nu en we stortten ons bij deze gelegenheid in de verre, verre geschiedenis in het Archeologisch museum.

Het museum is een modern gebouw dat in 1990 is opgericht rond een cisterne uit de 12-13e eeuw. Pas in 1980 ontdekte men bij archeologische opgravingen deze cisterne, die in een uitstekende staat verkeert en ongeveer 18m diep en 2,5m in doorsnee is. Een wenteltrap leidt langs drie ramen op verschillende hoogtes, die open kunnen en toegang geven tot het water, afhankelijk van het waterniveau van de put. Het is een zeldzaam en in Portugal uniek voorbeeld van islamitische architectuur. Indrukwekkend! De geschiedenis van prehistorie tot moderne tijd wordt met de collectie in een tijdlijn van verschillende periodes getoond en beschreven. In een groot wandtableau wordt ook de  geschiedenis van de stad m.b.t. de infrastructuur, waterwinning en -verdeling, sanitaire voorzieningen en voedselvoorraadbeheer ten tijde van de moslims en de vroege middeleeuwen uit de doeken gedaan. 

Op de bovenste etage kun je op het dak van het museum komen, vanwaar je weer een fraai uitzicht hebt over de daken, de schoorstenen en straten van Silves en in de verte de bergen en de Arade rivier. 

Moe en warm kwamen we na een autotocht in de bergen later in de middag bij de quinta terug om nog een poosje van zon en zwembad te genieten. Rust alom. Heerlijk! 's Avonds keerden we verkwikt terug naar het stadje om lekker bij MoSaiko te gaan eten. Niet alleen de zon stond inmiddels laag, ook het water in de rivier. Daar profiteerden de ooievaars dan weer van.