Na vier dagen in Mértola werd het tijd om verder te gaan en wel zuidwaarts naar Tavira aan de Algarve-kust. Onderweg was de stad Alcoutim aan de Guadianarivier de moeite van het omrijden waard, zowel vanwege de mooie bergachtige omgeving als de stad zelf. We maakten er een korte tussenstop en liepen een rondje door de hellende straatjes in het oude centrum. Aan de overkant van de rivier zagen we de Spaanse stad Sanlucar en er is een veerboot waarmee je zo naar de Spaanse kant wordt gebracht, maar we hebben de oversteek niet gemaakt. Vanaf een terrasje met een kopje koffie tussen de lokale bevolking hebben we ons tevreden gesteld met het uitzicht. De geschiedenis van deze grensstreek kent heel wat tumultueuze periodes, maar nu ademde alles rust, pais en vree.
We zetten onze tocht voort door de bergen, langs het stuwmeer van Odeleite en reden met voorbijgaan van Castro Marim rechtstreeks naar Tavira.
Vorig jaar, toen we in het nabijgelegen Sta. Luzia verbleven, vonden we Tavira een erg leuk stadje. We wisten toen al: hier willen we nog wel eens terugkomen en meer zien van de omgeving. Reden om hier dit jaar vier nachten te boeken. En we hadden een geweldig huisje op toplocatie! Een ruime woonkamer, slaapkamer en riante keuken en dan nog een eigen patio in het oude centrum. Ons straatje was autovrij, overdag voor voetgangers en 's avonds volgebouwd met terrassen tot bijna voor de deur. We hoefden niet ver te lopen voor een heerlijke maaltijd van verse zeevis of -schelpen.
Ik heb er vorig jaar al over geblogd: de burcht met de mooie binnentuin, de "Romeinse" brug met zijn tragische liefdesgeschiedenis, de leuke straatjes en de zoutpannen. Tavira ligt net als Sta Luzia in de delta van de Ria Formosa. Voor een dagje strand konden we in het haventje in het centrum op de veerpont voor een overtochtje naar het eiland dat zich voor de kust bevindt. Een leuk tochtje en de mooiste zandstranden en een zee van ruimte!
En als de zon daalde en de terrasjes in een laatste warme gloed zette, werd het tijd om een gezellig eetplekje te zoeken. Zoals ik al zei was dat geen probleem: binnen beenbereik en volop keus!
We hebben steeds in de straatjes vlakbij huis gegeten en altijd lekker, maar O Tonel staat een volgende keer - als die er komt! - bovenaan ons lijstje. Prima!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten